"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Persona

Zaterdag, 17 november, 2018

Geschreven door: Onbekend
Artikel door: Nico Voskamp

Is bloed dikker dan water?

[Recensie] De tekst op de voorkant van het boek vat het kernachtig en nieuwsgierig makend samen: “Hij is een crimineel, zij een rechercheur. Broer en zus. Is de familieband sterker dan de wet?”

Interessante vraag. Zijn familiebanden sterker dan gewone banden? Een mooi controversieel thema dat al vaker in de wereldliteratuur is uitgediept, in ons land door de onnavolgbare Herman Koch met Het Diner. Soraya Vink benadert deze complexe materie vanuit de thrillerhoek. Hoofdpersoon Elvira Selas moet het als undercoveragente opnemen tegen een topcrimineel, die ook haar broer is. Een premisse waar de gewetensnood onvermijdelijk uit opdoemt.

In die verwachting worden we niet teleurgesteld als we gaan lezen. Wel doemt er eerst iets anders op. Stroeve taal. Een tikje exuberante woordkeuze waar de ogen van de verwachtingsvolle lezer aan blijven haken. Gek genoeg en gelukkig voor het boek is dat alleen het geval in hoofdstuk 1:

“Hardhandig slaat ze de voordeur dicht.”
“Om het gemis van haar broer draaglijk te maken richt ze zich op het heel erg goed zijn in iets.”
“In de hal pakt ze de weekendtas. Ze tilt deze gemakkelijk op aangezien er vrijwel niets in zit.”

Boekenkrant

Vanaf hoofdstuk 2 loopt het verhaal soepeler, als een trein zelfs. Dat maakt dat eerste stroeve stukje snel goed. Elvira moet weer toetreden tot het politiecorps en die procedure wordt zeer realistisch beschreven. De research van de schrijfster (of ervaring?) is puik in orde. We vallen de wereld van de recherche binnen, waar we leren hoe Elvira opnieuw een dienstpistool plus holster krijgt, maken we mee dat ze op de schietbaan haar superieure altijd-raak-schoten uit haar mouw schudt, en beleven ook vanuit haar analyserende oud-cop-instinct hoe het is om ondervraagd te worden door nieuwe rechercheurs.

Klein kritiekpuntje: in het vragenspel tussen deze rechercheurs en Elvira komen de rechercheurs er onwaarschijnlijk knullig vanaf. Elvira is minstens 20 IQ-punten per vraag te slim voor de geharde jongens en weet alle belangrijke vragen sneaky om te buigen in haar voordeel, dan wel te pareren. Zodat de ondervragers achterblijven met virtueel verbijsterd openhangende monden. Het is te hopen we in werkelijkheid op slimmere speurders kunnen vertrouwen.

Maar laten we ons niet verliezen in ellenlang gemiereneuk. Daar is het verhaal te goed voor. Elvira heeft zichzelf de moeilijke taak gesteld om én als rechercheur misdaden op te lossen, én haar broer te vinden. Haar broer, die als niet onbelangrijke bijzaak liaisons heeft met een berucht drugskartel.

Spanning verzekerd dus. In steeds vloeiendere bewoordingen laat Soraya Vink ons de queeste van Elvira meebeleven. Daarbij wordt veel overhoop gehaald; zelfs de oude generaal Franco komt er nog aan te pas, maar ze versaagt niet en weet haar puzzel tot een einde te brengen. Een goed einde? Een slecht einde? Het is aan u om dat te ontdekken in deze snoeispannende thriller.

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles en Nico’s recensies