De onweerstaanbaar vrije geest van Pippi Langkous
[Recensie] “Twee maal drie is vier, wiedewiedewiet en twee is negen!” De avonturen van Pippi Langkous zullen voor mij – en vele anderen, zo stel ik me voor – voor eeuwig verbonden blijven met de televisieserie uit de jaren ‘60 en ‘70. Maar die televisieserie kwam natuurlijk ook niet uit de lucht vallen. De avonturen van Pippi Langkous kwamen oorspronkelijk uit de pen van de Zweedse kinderboekenschrijfster Astrid Lindgren, die het personage in 1944 bedacht, terwijl ze met een verstuikte enkel aan haar bed gekluisterd was.
Het eerste boek over de jonge meid, eenvoudigweg Pippi Langkous getiteld, werd een jaar later uitgebracht. Het kreeg twee vervolgen: Pippi Langkous gaat aan boord (1946) en Pippi Langkous in Taka-Tukaland (1948). Ter ere van Pippi’s 75-jarige bestaan zijn deze drie boeken opnieuw gebundeld door uitgeverij Ploegsma in een luxe editie met linnen rug en leeslint.
Na driekwart eeuw zijn Lindgrens verhalen nog altijd even grappig. In elk hoofdstuk maken de keurig opgevoede Tommy en Annika een nieuw avontuur mee met hun enorm sterke, hondsbrutale en vooral knotsgekke buurmeisje, die alleen woont in Villa Kakelbont met haar aapje en paard. Zo speelt Pippi tikkertje met de politie, neemt ze het op tegen de zogenaamd sterkste man ter wereld in een circus, en koopt ze voor alle kinderen in de stad snoep en speelgoed.
Wat de verhalen zo onweerstaanbaar maken, is Pippi’s vrije geest in combinatie met haar hilarisch gevoel voor (anti)logica. Bijvoorbeeld als Tommy en Annika Pippi proberen te overtuigen dat ze toch echt wel naar school moet gaan, door te stellen dat het door alle vakanties heus niet zó zwaar is:
“‘Over vier maanden is het kerst en dan krijgen jullie kerstvakantie. Maar ik, wat krijg ik?’ Pippi’s stem klonk verdrietig. ‘Geen kerstvakantie, helemaal niets,’ klaagde ze. ‘Daar moet verandering in komen. Morgen ga ik naar school.’”
Of wanneer Pippi een nieuw woord heeft bedacht: spunk!
“‘Spunk? Wat is dat?’ vroeg Tommy.
‘Wist ik het maar,’ zei Pippi. ‘Het enige wat ik weet, is dat het geen stofzuiger kan zijn.’”
Lindgrens tijdloze verhalen worden ondersteund door de afbeeldingen die illustrator Carl Hollander in 1965 voor de Nederlandse uitgave maakte. Deze verdienen een speciale vermelding, omdat ze de Nederlandse Pippi een geheel eigen uitstraling geven, heel anders dan haar Zweedse tegenhanger, zowel in boek- als film- en serievorm.
De verhalen van Pippi Langkous zijn nog altijd een genot voor kinderen. Maar ook volwassenen zullen smullen van het onweerstaanbaar grappige meisje. Of deze luxe editie nu je eerste kennismaking met Pippi is, of een goed excuus om de herinnering aan de serie op te halen, de verhalen van Pippi Langkous horen gewoon thuis in iedereens boekenkast. Klaar.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
