Dreigende IJslandse thriller voert naar eenzame fjorden
[Recensie] Poolnacht is het derde deel uit de Donker IJslandreeks van Ragnar Jónasson. Eerder verschenen Sneeuwblind en Inktzwart. De delen zijn goed los van elkaar te lezen. De boeken spelen allemaal in Siglufjörður in het noorden van IJsland, de auteur is daar opgegroeid. Hoofdpersoon in de reeks is de jonge rechercheur Ari Thór Arason.
Siglufjörður is in quarantaine nadat er een toerist is gearriveerd met een besmettelijke, dodelijke ziekte. Er is niemand op straat, er gebeurt weinig tot niks maar toch moeten Ari en zijn collega Tómas werken. Dit geeft Ari de gelegenheid zich in te lezen in een oude zaak. Héðinn, een oudere inwoner heeft hem dat gevraagd. Vijftig jaar geleden is Héðinn geboren in Héðinsfjörður, een onbewoonde en geïsoleerde fjord. Destijds woonde hij daar met zijn ouders en een oom en tante. Andere inwoners waren er niet. Zijn tante kon er blijkbaar niet goed aarden en heeft daar, op een winterse dag, zelfmoord gepleegd. Na het overlijden van zijn tante zijn ook zijn ouders en zijn oom weggetrokken uit Héðinsfjörður. Nu, na al die jaren is er ineens een foto opgedoken waaruit blijkt dat er behalve de vijf gezinsleden nóg iemand anders in Héðinsfjörður was.
De geschonken foto
Héðinn twijfelt nu aan het hele verhaal, zou zijn tante misschien vermoord kunnen zijn door die onbekende persoon? Wat is er vijftig jaar geleden precies in dat ijzige en verlaten fjord gebeurd? Ari bijt zich erin vast hoewel hij maar weinig aanknopingspunten heeft. De foto is geschonken door een bejaarde man uit een verzorgingstehuis in Reykjavik. Ari besluit daar te beginnen maar, omdat hij niet uit Siglufjörður weg mag vanwege de quarantaine, besluit hij om de hulp van Ísrún in te roepen, een televisieverslaggeefster die hij in een eerdere zaak ontmoet heeft. Langzaam maar zeker maken ze vorderingen.
Wat een heerlijke Scandinavische thriller. De hoofdpersonen zijn échte mensen, ze worden door de auteur goed en geloofwaardig neergezet. De problemen in hun privéleven hebben zeker invloed op hen maar ze laten zich er niet door afleiden in hun werk. Ari Thór is dus geen superspeurder, maar een jonge man met veel twijfels over zijn toekomst, zowel privé als op zijn werk. De twijfels verlammen hem niet, het werk helpt hem om te focussen.
Eenzame en ijzige fjord
Er zijn drie verhaallijnen in het boek, twee kleinere en de verhaallijn over Héðinsfjörður. Uiteindelijk weet de auteur de verhaallijnen zodanig met elkaar te verweven dat er niet één maar twee plots zijn. De ontknoping komt laat en is niet superspannend, dat kan ook niet omdat de zaak uit Héðinsfjörður meer dan vijftig jaar oud is. Het andere plot, een zaak die in Reykjavik speelt, is wat spannender en is een prooi voor Ísrún.
De donkere dreiging die wordt gecreëerd door de auteur in het verhaal over het eenzame en ijzige fjord waar een familie probeert te overleven is een mooi gegeven. In het begin moet je even door de vele IJslandse namen heen, maar daarna ontspint zich een mooi verhaal in een rustig tempo zodat je kan genieten van beschrijvingen over de mooie maar gevaarlijke fjorden.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
