Klimaattransitie vraagt om sociaal beleid
[Recensie] In Radicaal anders plaatst Robbert Bodegraven interviews met 12 vrouwen die zich wereldwijd inzetten voor de oplossing van de klimaatcrisis. Bodegraven was directeur van het Wetenschappelijk Bureau van GroenLinks en bij War Child. Op dit moment is hij directeur bij het Humanistisch Verbond.
De vrouwen in het boek laten allen een koppig optimisme zien. Zij verwachten allen dat er nog hoop is voor de aarde, en dat hard werken aan een oplossing voor het klimaatprobleem beloond kan worden met minder stringente gevolgen.
Zo pleit de Belgische politicoloog en filosoof Chantal Mouffe voor een links populisme, om zo meer mensen te mobiliseren. Affect, gevoelens en emoties moeten de ruimte krijgen tegenover het neoliberalisme, dat de oorzaak is van veel van de problemen.
De Amerikaanse denker Susan Neiman verwacht een tegengeluid tegenover economische groei en eigenbelang. Morele waarden moeten ons (politieke) handelen gidsen. Er is nu te weinig verschil tussen links en het neoliberalisme.
De Vlaams-Nederlandse filosoof Ingrid Robeyns buigt zich over de financiële ongelijkheid in de wereld. De rijkste mensen dragen het meeste bij aan de uitstoot van broeikasgassen. Dus moet de overheid daar het geld halen om het klimaatprobleem op te lossen.
De bekende econome Mariana Mazzucato ziet dat het nodig is dat een sterke overheid die, door burgers gesteunde missies, de problemen moet aanpakken. Zij wil het kapitalisme hervormen en duurzame, inclusieve groei realiseren.
De Britse econoom Ann Pettifor voorspelde ooit de crisis van 2008, en was ook niet verbaasd over de corona-crisis. Zij leidde discussies om uit de crisis te komen, en lanceerde de Green New Deal over het investeren van miljarden ten behoeve van het milieu.
Stephanie Kelton is een exponent van de Modern Monetary Theory (MMT), die staat voor een copernicaanse wending in de economie. De overheid hoeft niet haar schulden terug te betalen, en kan blijven geld scheppen.
Christiana Figueres is ook geen onbeduidende figuur. Zij lanceerde namens de VN het klimaatakkoord van Parijs, en probeert iedereen ervan te overtuigen dat allen geroepen zijn om de aarde te beschermen.
Alessandra Korap komt uit de inheemse bevolking van Brazilië en strijdt tegen het kappen van het Amazonewoud. Ze studeert rechten in Santerin, om te kunnen zien waarop zij recht hebben.
Elizabeth Wathuti is door Greenpeace uitgeroepen tot één van de drie invloedrijkste afrikaanse klimaatactivisten, die ons helpen de wereld te redden. Zij startte de Green Belt Movement, om bomen te planten.
Tasneem Essop staat aan het hoofd van het grootste klimaatnetwerk ter wereld (Climate Action Network, CAN). Steeds meer mensen gaan de straat op om te strijden voor het klimaat. Volgens haar is er een verband tussen klimaat en armoede.
Joyeeta Gupta is hoogleraar milieu en ontwikkeling van het Zuiden. Zij ziet graag een mondiale grondwet komen voor het milieu, zodat het waterbedeffect wordt voorkomen. De overheid moet de regels maken.
Heleen de Coninck is professor in sociaal-technische innovatie en klimaatverandering aan de universiteit van Eindhoven, en schreef mee aan het recente IPCC-rapport. Ze vindt dat de overgang naar hernieuwbare energie sneller moet gaan.
Dit is een integer boek over bevlogen mensen (vrouwen) die mogelijkheden zien voor een goede toekomst. Vrouwen worden vaak harder geraakt door de klimaatcrisis en dat is een reden om vaker naar vrouwen te luisteren. In elk interview in dit boek wordt de lezer bij de hand genomen om zich te buigen over de denkwereld van deze vrouwen. Het is goed om te lezen hoe we ook echt iets kunnen doen voor een betere toekomst en bemoedigend om te zien dat zovelen ons al zijn voorgegaan.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
