"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Retour Spitsbergen

Zaterdag, 21 september, 2019

Geschreven door: Pepper Kay
Artikel door: Henk Vlaming

Avondje Netflix verbleekt bij actiethriller boven de poolcirkel

[Recensie] Alleen al de titel Retour Spitsbergen intrigeert. Zo’n eenzaam, rauw eiland voorbij de poolcirkel, daar komt de gemiddelde thrillerlezer nooit. Een onleefbare omgeving met steile bergen, gletsjers, ravijnen en ijsberen, waar je alleen gewapend en in groepsverband mag reizen.

Gebrek aan bloed

Dit is het decor waartegen wordt gestolen, geschoten en bedrogen. Gemoord wordt er ook, maar het duurt lang voordat het eerste slachtoffer valt. Het gebrek aan bloed valt echter niet op, want in Retour Spitsbergen buitelen intriges en acties over elkaar heen.

Verdacht van A tot Z

Retour Spitsbergen gaat over hoofdpersoon Jeremy die een zeiljacht moet terugvaren van Spitsbergen naar Nederland. Een vage kennis heeft hem uitgenodigd en Jeremy hapt toe. Dat deze trip verdacht is van A tot Z, ligt er echter dik bovenop. Binnen dertig pagina’s begrijp je als lezer hoe de vork in de steel zit.

Dreigende ondertoon

Die voorspelbaarheid belooft aanvankelijk weinig goeds. Vooral als Retour Spitsbergen een gezapige start kent met weinig aansprekende personages. De dreigende ondertoon, zichtbaar door onheilspellende brieven en spiedende auto’s, valt dood tegen alledaagsheid. Hoofdpersoon Jeremy heeft het charisma van de buurman drie straten verderop, met een doorsnee baan, een doorsnee huishouden en doorsnee zorgen.

Eigen agenda’s

Andere personages lijden aan onwaarschijnlijkheid. Want welk mens verkneukelt zich op een vakantietrip, als hij net heeft gehoord dat hij lijdt aan een dodelijke, erfelijke ziekte die zijn ouders voor hem hebben verzwegen? Maar voor een rouwproces is geen tijd in Retour Spitsbergen. Alle personages hebben eigen agenda’s en die moeten allemaal aan bod komen in 210 pagina’s.

Zinderende finale

Eenmaal aangekomen op Spitsbergen, schroeft Pepper Kay het tempo flink op. IJsberen vallen aan, schimmige figuren duiken op, mensen tuimelen in woeste ijsrivieren. Retour Spitsbergen is dan een regelrechte pageturner geworden, met een zinderende finale in de Barentzzee.

Extra goocheltruc

Fantastische actie, daar kan geen Netflix tegenop. Maar niet eentje die nadreunt, daarvoor zijn de personages te zwak ontwikkeld. Nooit pink je een traan weg als er iemand sterft. De verrassende plottwist aan het einde wekt daardoor de indruk van een extra goocheltruc als de voorstelling al is afgelopen. Maar dat avondje ingegraven zitten in Retour Spitsbergen, dat pakken ze je niet meer af.

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles