Heerlijke Le Carré zonder helden, schurken en verschrikking
[Recensie] Silverview is een spionagethriller die twee parallelle verhalen biedt. Het één gaat over de Londense bankier Julian Lawndslay die zijn baan in Londen opzegt omdat hij de immoraliteit van het beroep niet langer ziet zitten. Hij begint een boekhandel in een stadje aan de Engelse kust. Het tweede verhaal is dat van de intrigerende Proctor. In het begin is het niet duidelijk wat de verhalen met elkaar te maken hebben, maar ongeveer op de helft dat Proctor een leidinggevende is in de spionage. Hij raakt verweven met Julian doordat zij beiden de spion en Poolse immigrant Edward Avon kennen. Edward dook op in de boekhandel van Julian zonder enige bijbedoelingen en hielp Julian met ideeën om zijn boekhandel te ontwikkelen. Hij bleek de vader van Julian, die inmiddels overleden is, te kennen. Zij zaten samen op een kostschool.
Een verhaal zonder plot
Silverview is het grote huis waar Edward woont. Het wordt veel genoemd in het boek, maar nergens echt beschreven. Het verhaal heeft ook niet echt een plot. De personages zoeken elkaar op, leren kennen maar iets vreselijks gebeurt er nooit. Dat is een verademing vergeleken met de vele thrillers die uiterst gewelddadig zijn. Ze disciplineren daarmee de lezer, die door al dat geweld het goede duidelijk kan scheiden van het kwade.
In Silverview ligt de scheidslijn nooit zo zwartwit. De hoofdpersonen maken veelvuldig gebruik van restaurants en bars in hun stad en gaan regelmatig uit eten en drinken. Ook het christelijk geloof speelt een (kleine) rol, zoals bij de begrafenis van Deborah, de vrouw van Edward.
De zoon van auteur John le Carré noemt Silverview in het nawoord een uitstekend boek, maar het is jammer dat er geen daders en verdachten in voorkomen. Dat zou het verhaal wat meer laten lopen. In Silverview is het gebruikelijk dat iedereen die werkt voor een geheime dienst regelmatig wordt doorgelicht, maar er wordt niets verdachts gevonden. Ze winden er geen doekjes om dat ze spionnen zijn. Julian wacht ook op een soort ontknoping, die echter niet komt. De dialogen en de karakters zijn overigens wel mooi omschreven en het boek leest aangenaam. Het is zeker goed voor het taalgevoel.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
