"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Slotcouplet, ervaringen van een longarts

Dinsdag, 24 juli, 2018

Geschreven door: Sander de Hosson
Artikel door: Ruud Verwaal

Lintje en Nobelprijs

[Recensie] Na een eerste lezing van de gebundelde columns van longarts Sander de Hosson ben je geneigd deze arts voor te dragen voor een onderscheiding. Ook jammer dat de Nobelprijs voor literatuur dit jaar niet vergeven wordt, want naast dat lintje zou hij enkel voor deze verhalen de prijs in Stockholm mogen gaan ophalen. Totdat je ergens anders leest dat niet de minste journalist van een landelijk dagblad deze fraaie schetsen uit de ziekenhuispraktijk met een schokkende omschrijving stervensporno heeft genoemd.

Het is waar: in vrijwel ieder van de vele verhalen in dit boek gaat er iemand dood, en de auteur geeft er blijk van de patiënt op de weg daar naartoe niet alleen als een arts te willen begeleiden, maar vooral ook als een mens. Een mens van vlees en bloed, met emoties die hij geregeld niet onderdrukt, maar juist de vrije loop laat. Je kunt betwijfelen of je daar op zit te wachten als je zwaar ziek bent, omdat je graag wilt dat je de beste behandeling krijgt van iemand die zijn vak verstaat. Maar als het einde onherroepelijk nabij is en er medisch niets meer aan je kwaal te doen is, is het fijn als je niet aan je lot wordt overgelaten. Als je zo goed mogelijk door een begripvolle dokter naar dat einde wordt vergezeld. Iemand die het lijden ook kan verzachten als het nodig wordt. Maar ook iemand die kansen ziet om de laatste maanden, weken, dagen of uren nog zo humaan mogelijk te beleven.

Door een last minute trouwpartij mogelijk te maken, door duidelijkheid te verschaffen aan een in ontkenning verkerende patiënt, of door simpelweg een arm op een schouder. Zijn worsteling met de grens van de geneeskunde is vergelijkbaar met die van iemand als Atul Gawande, wiens boek Sterfelijk zijn eerder in dit magazine is besproken (zomer 2016). De Hosson en Gawande stellen beiden vragen bij de last van zware behandelingen die verhinderen om goed afscheid te kunnen nemen van het leven. En ja, deze artsen schreven erover: niet koel en afstandelijk, maar op de manier waarop zij met hun patiënten omgaan. Met liefde, mededogen, en troost biedend aan hen die het allemaal overkomt, zieken en naasten. Maar ook met een boodschap aan artsen en verpleegkundigen, die dit boek zouden moeten lezen voordat zij hun diploma krijgen.

Boekenkrant

Eerder verschenen in Hematon Magazine

Boeken van deze Auteur: