Een aangename thriller maar geen topper
Psychologe in opleiding WP is door collega Joachim uitgenodigd een weekend op Terschelling door te brengen om daar met hem een artikel over een onderzoek naar ontgroening te schrijven. Ze heeft die uitnodiging aanvaard omdat zij dan meteen haar beste vriendin Esther kan bezoeken, die daar met haar echtgenoot en dochtertje Ruth eveneens een weekend doorbrengt. Tijdens het weekend gebeuren er twee dingen die het leven van WP grondig beïnvloeden. Ten eerste gaat de vriendschappelijke relatie tussen haar en Joachim wat verder dan alleen maar een artikel schrijven en ten tweede wordt WP op schokkende wijze geconfronteerd met het ontrouw van Esthers echtgenoot Daniel. Wat een gezellig en productief weekend had moeten worden, eindigt in een vervroegde terugkeer naar huis.
Esther en Ruth trekken bij WP in totdat zij een leuk appartement hebben gevonden waar zij tijdelijk kunnen wonen. De vreugde is echter van korte duur omdat twee mannen met intimiderend gedrag hen proberen weg te jagen. Ook Daniel laat zich van zijn donkerste kant zien door uiterst onredelijke eisen te stellen in de echtscheidingsprocedure. Het zet het leven van WP helemaal op zijn kop.
Spiegelbeeld is de tweede thriller in een serie over de gz-psychologe in opleiding WP (initialen van Wynona Post). Martine Kamphuis (1963), die naast schrijfster werkzaam is als psychiater en zich heeft gespecialiseerd in de behandeling van mensen met gedragsstoornissen, schreef het eerste deel onder de titel Alibi in 2014. Zij gebruikt haar professie om gebeurtenissen te onderbouwen en verwijst naar een aantal beelden uit het vakgebied (de betekenis en houdbaarheid van vriendschappen en complexe gedragsstoornissen, bijvoorbeeld). Het geeft het verhaal een interessante lading.
Martine Kamphuis heeft een plezierige manier van schrijven. Zij vermoeit de lezer niet met onnodige ballast waardoor het lezen een aangename ervaring is. Het verhaal kabbelt in een rustig tempo voort, terwijl vooral in de eerste helft van het boek niet echt veel gebeurt. Spanning is er nauwelijks. In de tweede helft verandert dit beeld. Het verhaal wint aan snelheid en kracht en ook de spanning neemt toe. De ontlading daarvan duurt echter maar kort. Een aantal gebeurtenissen schurkt tegen het ongeloofwaardige aan.
De personages zijn goed uitgewerkt. WP komt sympathiek over maar door de vaak impulsieve manier van reageren en haar onbezonnen gedrag waar zij nauwelijks lering uit trekt, roept ze ook wel vraagtekens op. Joachim lijkt een rots in de branding maar is hij dat ook echt? En is Esther eigenlijk wel die beste vriendin waarmee WP al sinds haar vroegste jeugd lief en leed heeft gedeeld?
Spiegelbeeld is een aangename thriller waarmee je je een aantal uren prima kunt vermaken maar een echte topper is het niet. Daarvoor voltrekt de opbouw van de plot zich te traag en is er te weinig spanning. Maar al met al, toch heel acceptabel.
Eerder gepubliceerd op Hebban.
