"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Spion buiten dienst

Zaterdag, 7 december, 2019

Geschreven door: John Carré le
Artikel door: Nico Hylkema

Bejaarde spion gaat uitstekend mee met deze tijd

Stel je bent een befaamd thrillerschrijver, je bent 88 en je hebt als Brit verschrikkelijk de pest in over de Brexit. Dan kun je natuurlijk in een roman geweldig uit je slof schieten. Als je zo mooi kunt schrijven als John Le Carré doe je dat in je 25-ste thriller over een spion. Spion buiten dienst dus.

[Recensie] Donald Trump is de ‘pleeschrobber’ van Poetin. Aanhangers van Trump en Brexiteers, het is een pot nat. Racisten en xenofoben zijn het. Le Carré laat Ed, een van zijn hoofdrolspelers, heerlijk uitvaren tegen domrechts. Nat, een uitgerangeerde spion, met 47 jaar eigenlijk te oud voor de geheime dienst, sputtert hooguit voorzichtig tegen. Eigenlijk is hij het wel eens met Ed.

Brexitgedoe

Het is natuurlijk zuur voor mensen in dienst van het Verenigd Koninkrijk om te zien hoe het land in de diepste crisis verzeild raakt door het brexitgedoe en zich overlevert aan Trump. Zeker als je dan ook nog als ambtenaar in het buitenland je werk doet en je er al een loopbaan als spion op hebt zitten, met de koude oorlog als hoogtepunt.

Dat oud-spion Le Carré weinig opheeft met de Brexit mag duidelijk zijn. Met merkbaar plezier laat hij Ed uithalen naar de populistische domoren, die verantwoordelijk zijn voor de Brexit en de puinhoop die het heeft veroorzaakt. Maar ook naar Trump, die het Westen op een presenteerblaadje aan derderangs spion Poetin overhandigt.

Heaven

Badmintonrelatie

Dat Le Carré ook nog een menselijk verhaal over spionnen neerzet, is extra genieten geblazen. Lange tijd zet hij de lezer op het verkeerde been met de badmintonrelatie tussen Ed en Nat. Een niet zo voor de hand liggende vriendschap tussen een spion van 47 en een jonge man van 27, die “iets doet in de media”.

Dat leidt dan weer tot onvoorziene problemen voor Nat. Zeker als hij zijn medewerkster Florence meeneemt voor een potje gemengd dubbel. Spionnen zijn bij Le Carré net echte mensen. Niks geen James Bond achtige gebeurtenissen. Ze maken fouten, ze hebben een mening over politiek, zoals gezegd, net als de mensen om hen heen. Ook voor een niet al te thrillergekke lezer is er met Le Carré genoeg te genieten. Je zou het bijna literatuur noemen. 

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles


Laat hier je reactie achter:

6 reacties op “Spion buiten dienst

  1. hoe kun je dit literatuur noemen! Gewrongen zinnen, vaak veel te lang met meerdere bijzinnen. Vele cursiveringen, soms 4 op een bladzijde. Als ik vroeger op school zo’n proza inleverde, ging er een grote rode streep door. Doe dat maar eens over!

  2. Ik ben het helemaal met Wim eens.
    Je weet na de eerste paar bladzijden reeds dat Ed de grote boosdoener is.
    Met literatuur heeft dit niets te maken. Spannend is het ook niet

    • Zo zie je maar dat ook een gevierd auteur van z’n voetstuk kan vallen. De recensent zag het boek wel zitten, maar gelukkig hebben we ook kritische lezers die zelf ook iets vinden. Gebruik recensenten als richtingwijzers, maar vertrouw ze niet blindelings. Lezen blijft een persoonlijke beleving.

  3. Tijd dat de 25ste van Le Carré eens positief benaderd wordt want al die negatieve kritiek verdient dit werk niet. De schrijfstijl is krachtig, direct en van een razend tempo. in onze jeugd werd die stijl niet geapprecieerd omdat men er niet klaar voor was. Net zoals men nu de oubollige stijl van toen niet meer smaakt. De plot doorzichtig? Wat kan het deren als je van in het begin meegezogen wordt in een verhaal dat boeit en leerrijk is. De kritieken op onze huidige wereldleiders zijn zo geestig beschreven dat je je afvraagt of ze wel ernstig te nemen zijn.
    Lezen is inderdaad een persoonlijke beleving. Gelukkig geldt dat ook voor de geuite kritiek.

  4. Of het nou literatuur moet heten of niet maakt me niet uit. Ik wil met plezier lezen en de “moeilijker” inhoud gemakkelijk kunnen verteren. Ik ben geen thrillerlezer, en na het lezen van dit boek, ga ik graag weer terug naar het gevarieerde menu van onze leeskring ( niet perse “literair ). Heb genoten van de politieke zijwegen in dit boek. Niet van de rode draad. Al in het begin voel je de ontknoping al een beetje aankomen. Toch…goede leeservaring.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.

Boeken van deze Auteur:

Silverview

The Spy Who Came in from the Cold

Spion buiten dienst