"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Sporen in het polderland. Samen strijden voor de gemeenschap

Zaterdag, 14 augustus, 2021

Geschreven door: Marja Visscher
Artikel door: Hanneke Arts-Honselaar

Overspel, vechten en dronkenschap spelen zich met regelmaat af

[Recensie] Sporen in het polderland beschrijft de ommekeer die de Amsterdamse advocaat Jacob Amersfoordt samen met zijn vrouw, componiste-pianiste Hermina Dijk, maakt om landeigenaar te worden. Samen beheren ze het landgroed De Badhoeve in de Haarlemmermeerpolder.

Het verhaal speelt zich halverwege de negentiende eeuw af. Het is dan nog volop pionieren in de kale polder. Er is geen school, geen kerk, geen gemeentehuis. Wel zijn er cafés en herbergen, waar het drankgebruik behoorlijk uit de hand loopt. Het lukt nauwelijks daar iets tegen te doen.

Jacob selecteert zijn medewerkers bij voorkeur in de allerarmste kringen, de ongeciviliseerde polderjongens.

“Mannen die in hutjes in de kale, drooggelegde polder tot de eerste pioniers behoorden, die het land vruchtbaar probeerden te maken. Pogingen die door armoede en slechte stukken grond gedoemd waren te mislukken. Jacob bewondert hen om hun kracht en de wil om te werken.”

Boekenkrant

Jacob en Hermina krijgen veel tegenslagen te verwerken. Hermina voelt zich verantwoordelijk voor hun medewerkers en Jacob en zij proberen goed voor hen te zijn, maar dat neemt zeker niet alle zorg weg. Onder de werknemers heerst nog heel sterk de gewoonte om niet verder dan de dag te kijken, zonder het besef dat er ook nog een toekomst is. Dat levert nogal eens problemen op.

Daarnaast drijft het uitblijven van een zwangerschap hen steeds verder uit elkaar. Jacob zoekt zijn toevlucht in Amsterdam en ontmoet daar in het geheim zijn vroegere huishoudster Anna. Zullen ze de weg naar elkaar weten terug te vinden?

Sporen in het polderland geeft een goed beeld van de armoede en de zorgen waarmee de eerste boeren in de Haarlemmermeerpolder in de negentiende eeuw te kampen hadden. De schrijfstijl van Visscher past prachtig bij het verhaal dat ze vertelt, sober en integer. Het boek heeft me geholpen een beter beeld te krijgen van de negentiende-eeuwse geschiedenis van een stukje Nederland. Een aanrader!

De auteur

Marja Visscher schreef met Sporen in het polderland een vervolg op Een schone getuigenis.

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles

Boeken van deze Auteur: