Positief denken
[Recensie] Welkom in een andere wereld, Surrealinea. Of eigenlijk welkom in een andere stad, de Zwevende Stad. Bezoekers van Surrealinea worden welkom geheten door de gids. Als lezer voeg je je vanzelf bij de groep bezoekers.
En zoals bij alle rondleidingen krijg je veel informatie. Allereerst komen we bij de Poort van het Alledaagse. Als bezoeker maak je natuurlijk gelijk een foto, van de groep en van de eerste plek. En ziedaar, de eerste illustratie van Thymen Angina, gelijk een foto voor het foto album. Zo’n foto maak je om thuis te laten zien welke mensen er in de groep mee waren.
Zowel de illustratie als het begin van het boek doet vanzelfsprekend aan. Het is net of deze andere wereld heel bekend is. Dat is ook de trigger van het boek, je zit er gelijk in. Het verhaal is natuurlijk geen doorsnee verhaal, dat kan ook niet anders, het speelt zich af boven de aarde. Het gewone aspect zit hem in de verhaallijn waarbij er zo veel herkenningen zijn met het leven op aarde. Een actueel voorbeeld is de klimaatverandering. Tegelijkertijd gaat er een zekere magie uit van het verhaal.
Het eerste hoofdstuk is kort, voor de lezer worden de bezoekers omschreven, zoals je zelf in een groep rondkijkt en observeert. De geschiedenis van Surrealinea wordt verteld en de groep zet zich in beweging als “een slome slak in de zomerzon.” En weer zoiets gangbaars tijdens een rondleiding, een standbeeld waar de gids over vertelt.
Een heel bijzonder standbeeld, een beeld van de bedenker en stichter van de Zwevende Stad. Na de gezellige informatieve rondleiding krijg je nu een gevoel dat er iets mis is rond de bedenker van Surrealinea, de Zwevende Stad. Een van de mensen uit de groep maakt een opmerking over Egbert van Vogelweide, de oprichter. Sylvia de gids raakt wat overstuur door wat de man zegt.
Als lezer beleef je hierna een volgend herkenbaar moment wanneer de groep de ruimte ziet waar de “Raad van Daad” vergadert. Deze Raad neemt alle besluiten in Surrealinea. En we horen dat er gesproken wordt over de woningnood op het eiland, vooral onder de jongeren. Een van de opmerkingen die de groep aardebewoners ook hoort: “Aardebewoners die na een rondleiding achterblijven, pikken de huizen van onze jongeren in.” Een tweede illustratie valt op, een klein beeld dat heel goed de situatie weergeeft. Op de achtergrond de Stadsraders en op de voorgrond de gasten van de aarde.
Bijzonder is het dat ondanks de weinige illustraties, de inhoud lijkt te hangen aan deze beelden. Het verhaal neemt een grondige wending, ook te zien aan de bijbehorende illustratie. Snorremans die er vandoor gaat op de luchtfietstaxi, Eric die er ondersteboven aanhangt en Sylvia en Bert die de achtervolging inzetten. Alle vier aardbewoners die deelnamen aan de rondleiding.
Gelukkig belanden ze met z’n drieën in de schaduw van de Blauwe Bergen. Vanaf dit moment gebeuren er heel veel dingen op verschillende plekken. Alhoewel de hoofdstukken kort zijn, wordt er heel veel beschreven en er gebeurt van alles. De gebeurtenissen worden vanuit de personages beschreven zodat de diverse vreemde soms mysterieuze situaties te volgen zijn.
Ook in de Zwevende Stad ondergaan Lincy en Evangelina, de vrouw van de bedenker van de stad de nodige spanningen samen met MC Jason. Hij is op de vlucht voor de politie, die nu ook wat wil van de beide vrouwen. Alle drie kunnen gelukkig op tijd wegkomen in de “Safieren Laborbieb.” Daar vertelt Evangelia hoe de plannen zijn bedacht over de wijze waarop Surrealinea kan blijven zweven en haar energie kan putten uit de goede, mooie en ware gedachten en gevoelens van de mensen in de stad. Positief denken.
Dan leest het drietal de kwade boodschap van professor Greijn, wat heel veel narigheid verklaart. Auteur Sebastiaan heeft in dit boek een hele eigen wereld gecreëerd waar zoveel gebeurt. Een wereld vol fantasie maar waar we veel in kunnen herkennen. Tevens een wereld met veel idealisme.
En hoe komt het dat je als lezer opgezogen wordt in het verhaal? Gewoonweg de manier van schrijven, maakt dat je als vanzelf doorleest. De korte hoofdstukken geven veel informatie, af en toe een beetje te veel om te bevatten maar dat geeft niet. De rode draad hou je gemakkelijk vast. Stiekem kun je op sommige plekken best wel een beetje vlot over de tekst heen lezen.
De leesbaarheid komt ook doordat het spannend is met bijzondere voorvallen, soms doet het wat sprookjesachtig aan, verliefdheid komt om de hoek kijken. Er zitten zoveel verschillende elementen in dit boek. Heerlijk om te lezen. Om over na te denken, vergelijkingen te trekken met hedendaagse situaties, om te dromen over een hele mooie wereld. En telkens zijn er die kleine illustraties tussen door, net op de juiste plek in het boek.
Door het kleine lettertype kan Surreailinea moeilijk leesbaar overkomen. Dat is het niet. Zoals eerder genoemd zijn de hoofdstukken kort en de gebeurtenissen volgen elkaar heel logisch op.
Voor iedereen boven de tien? Moet kunnen, het is een origineel boek. Misschien is het ook de magie tussen vader en zoon die deze wereld bedacht hebben. Of zoals ze zelf aangeven: Sebastiaan Aghina en Thymen Aghina, ontdekker en illustrator.
Aan het eind van het boek bekruipt je toch een gevoel van en nu? Hoe gaat het verder? Waarschijnlijk is dit het begin van een serie? In elk geval is dit een verrassend boek.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
