Stoere slapstick over een meisje
[Recensie] Wat meteen opvalt, zijn de grote ogen van Suzie en die van de andere personages. Enorme bollen waarin de plek van de kleine pupillen de soort expressie weergeeft. Bovenin zijn ze vragend, rechtsboven staan ze vragend en in het midden geven ze verbijstering weer. Benjamin Leroy maakte de tekeningen voor een nieuwe serie van Jaap Robben, waarmee hij eerder het veelgeprezen De Zuurtjes maakte. Hardkartonnen boekjes (er verschijnen direct twee deeltjes) over een stoer meisje in het momenteel behoorlijke populaire slapstick-genre. De korte rijmpjes, wellicht geïnspireerd door het succes van de Boer Boris-serie, zijn ook behoorlijk in de mode. Niet iedereen is het talent gegeven om met rijm uit de voeten te kunnen, maar Robben redt zich er behoorlijk mee.
“Ik lust nog meer,” zegt de schaar, “ik lust nog heel veel meer. Een hap van de gordijnen en een knipje van de beer.” In Suzie Ruzie en het schaartje gaat een schaar zijn eigen lieve gangjetje. Of is het toch Suzie zelf die de baas over de schaar is? Robben en Leroy spelen met die verwarring en maken er een lekkere chaos van die doet denken aan de Agent en Boef-boekjes. De Hond wordt op een slimme manier ingezet, als de ogen van de lezer, door zorgelijk en verbaasd naar de capriolen van Suzie te kijken. Benjamin Leroy gebruikt een heldere beeldtaal en zet Suzie neer als een meisje waarmee kinderen zich kunnen identificeren. Fijn dat er weer eens een meisje als stoer en eigenzinnig karakter wordt neergezet.
In —
Eerder verschenen op jaapleest
