Noaberschap in Emmen
[Recensie] Schrijver C.J. Tempelman navigeert in dit charmante boek van begrafenis naar begrafenis. Na de eerste begrafenis wordt teruggegrepen op het verleden, hoe de relaties tussen de ik-figuur en tante Lobelia tot stand zijn gekomen.
De ik-figuur van het boek en zijn vrouw Judith verhuizen vanuit de drukke stad naar het rustige Emmen, waar zij kennis maken met de curieuze familie Woudman, Arnold en Lobelia. Curieus, omdat zij nooit koffie drinken thuis, omdat zij een volgepakt huis hebben, omdat zij altijd klagen over stadsbewoners en jongeren, omdat het altijd lang duurt voordat zij de deur open doen, omdat zij vaak bij de Jumbo er op aansturen de ‘4e wachtenden korting’ te krijgen. (Bij de Jumbo krijg je je boodschappen gratis wanneer je de 4e wachtende bent in de rij voor de kassa.)
De ik-figuur neemt zijn ‘noaberschap‘ met de Woudmannen zeer serieus. Hij bezoekt hen dan ook steeds vaker. Hij noemt hen de Woudmensen, maar zij blijken in werkelijkheid Woutman met een t te heten. Dit vond mijnheer Woutman te veel op een taalfout lijken.
Ieder hoofdstuk van dit boek heeft een eigen afgerond thema, zodat het lijkt alsof het allemaal korte verhalen zijn, toch is het een hele samenhangende roman.
Een enkele keer gaan de ik-figuur en zijn vrouw de stad in met de Woutmannen en dat is een avontuur op zich. De ik-figuur wordt in vertrouwen genomen wanneer de heer Woutman overlijdt en Lobelia door de notaris als wilsonbekwaam wordt weggezet. Er is een heel gedoe rond de erfenis. Uiteindelijk wordt Lobelia opgenomen in een verzorgingshuis, waar zij de rest van haar leven slijt. Zij blijft even curieus.
Tante Lobelia is een dun boek, maar leest heel prettig en leuk dat het zo oer-Nederlands in Emmen speelt. De aankondiging op de achterflap: “van de meest simpele, de meest ingewikkelde, de meest tegenstrijdige mens, die ik ooit heb gekend” is zeer raak.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
