Columns van de herinnering
[Recensie] De ondertitel van Camperts Te vroeg in het seizoen is Autobiografische schetsen. Een echte autobiografie kunnen we het echter niet noemen, maar mooie literaire schetsen over toevallige en minder toevallige gebeurtenissen uit Remco Camperts leven zijn het vast en zeker wel. Columns geschreven in een inkt die naar nostalgie ruikt.
Dat Campert een begenadigd dichter is, kan hij ook in zijn columns niet verbergen. Zijn lichtvoetige en speelse stijl maken van elke column een pareltje, of zoals hij zelf zou zeggen: ‘Proza dat aangeraakt is door de dichtkunst’ (p.70). Dat deze dichter de gezegende leeftijd van 85 nadert, blijkt ook uit de onderwerpen van zijn columns. Herinneringen overspoelen zijn gedachten, reizen doet hij liever in zijn hoofd en ook de weersomstandigheden laten hem niet helemaal onberoerd. Voor pessimisme of doodsgedachten ben je bij Campert echter aan het verkeerde adres. De dood is wel ergens aanwezig, maar aan die aanwezigheid wordt weinig of geen aandacht geschonken, immers: ‘Eerst de herinnering en dan de eeuwigheid. Maar die moet nog even wachten’ (p.109).
Campert is op z’n best wanneer hij herinneringen ophaalt. Tegelijk worden die herinneringen steeds vermengd met literaire beschouwingen, waardoor je nooit helemaal zeker bent of het wel echt zo gebeurd is. Maar dat doet er ook verder niet toe. Campert denkt terug aan ontmoetingen met collega-schrijvers (zoals Schierbeek, Lucebert en W.F. Hermans), aan zijn bekende ouders, aan optredens in zaaltjes, aan zijn jaren in Parijs, aan zijn verjaardag in Noord-Frankrijk… Wie nieuwsgierig is naar het leven van een schrijver, zal hieraan zijn of haar hart kunnen ophalen.
Maar ook minder grootse onderwerpen kunnen aanleiding geven tot een cursiefje. Zo verwondert Campert zich over de twitterende gemeenschap, de vreemde talen die hij hoort op het Amsterdamse Museumplein en het alfabet. Af en toe heeft Campert last van een gebrek aan inspiratie of een gebrek aan leeslust. Hoewel deze literaire kwaaltjes misschien minder interessant zijn, geven ze een goed beeld van de gedachtewereld van de schrijver. Soms zijn ook voor hem woorden overbodig. Dit boek bevat echter weinig overbodige woorden, integendeel. Voor wie in stilte afscheid wil nemen van de winter, komt dit boek net op tijd in het seizoen.
Eerder verschenen op Cutting Edge
