Een visionair gedicht
[Recensie] Ademloos en gefascineerd luisterde de wereld 20 januari van dit jaar naar de voordracht van deze jonge Amerikaanse vrouw tijdens de inauguratie van president Biden. De keuze voor haar was een statement want Amanda komt op voor milieubescherming en gelijkwaardige verhoudingen tussen mensen. Zij kreeg al eerder aandacht in de Verenigde Staten door haar werk en ontving daarvoor onderscheidingen.
Het gedicht dat zij 20 januari jl. voordroeg, kwam binnen op nummer 1 van de bestsellerlijst van The New York Times. De taal was een verademing na jaren waarin de speeches van de vorige president gespeend waren van inspirerende taal die toenadering zoekt en verbindingen legt tussen mensen. Deze bezielende taal raakte het hart van mensen, stond open voor de uitdagingen van onze tijd en reikte perspectief aan.
Rond de vertaling van dit gedicht The hill we climb was in ons land enige ophef. Het ging daarbij niet zozeer om de vraag wie het zou kúnnen maar wie het zou mógen vertalen. Moest dat niet iemand zijn die zich vanwege haar afkomst volledig met Amanda zou kunnen identificeren? Zo viel de eer uiteindelijk aan Zaïre Krieger te beurt die door haar afkomst en opvattingen inderdaad veel met Amanda gemeen heeft. Zij heeft een levendige vertaling gemaakt die hier en daar misschien niet letterlijk de tekst van het origineel volgt maar zij heeft er wel naar gestreefd om de dynamische geest van het origineel in onze taal over te brengen.
De Engelse en Nederlandse tekst staan in The hill we climb in paragrafen naast elkaar waardoor ze onderling goed te vergelijken zijn. De keuze om een beperkte hoeveelheid tekst op een pagina te zetten, zal te maken hebben met het streven naar een zekere omvang van het boekje. Met gevulde bladzijden was het een brochure geworden. Tegelijk heeft deze opzet als voordeel dat de woorden nog meer aandacht krijgen. Juist in deze gedoseerde vorm komen de woorden nog intenser maken en raken zij de lezer des te meer.
Het gedicht The hill we climb is een bijna profetisch appèl om aandachtig en zorgvuldig te leven en daarbij moeilijkheden niet uit de weg te gaan door ze te negeren of te bagatelliseren maar deze eerlijk onder ogen te zien en waar mogelijk op te lossen.
The hill we climb bezielt de lezer en in gedachten zie je Amanda daar nog staan, klein maar krachtig én opvallend in haar heldergele kleding. Een ontroerend moment van hoop waar niet alleen de Verenigde Staten aan toe waren maar waar ook de wereld naar uitkeek.
Mogen deze woorden nu ze in boekvorm zijn uitgegeven, mensen blijvend inspireren en aanzetten tot een samen leven in democratie waar mensenrechten, vrede en gerechtigheid tot bloei kunnen komen.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
