Veel wiskunde, weinig leven en dood
Het eerste boek van mathematisch bioloog Kit Yates leest best lekker weg, maar voldoet noch helemaal aan de hooggespannen verwachting, noch aan de titel.
[Recensie] Als het een wiskundige wet zou zijn dat het aantal loftuitingen van collega’s en critici op boekomslagen omgekeerd evenredig is aan de kwaliteit van de inhoud, is dat een – bijna ironisch – slecht voorteken voor een populair-wiskundig boek als The Math of Life & Death van Kit Yates. Er staan er al twee op de cover zelf, nog eens drie op de achterkant, en de eerste twee pagina’s van het boek zijn er ook aan gewijd.
Om overeenkomstig die veronderstelde wet te zeggen dat het boek van Yates rommel is, gaat veel te ver, maar het is een feit dat het wat doorzettingsvermogen vraagt. De eerste tientallen bladzijdes met weinig verrassende inzichten en middelmatige anekdotes zullen menig lezer doen afhaken. Yates introduceert zichzelf in een net iets te saaie inleiding als mathematisch bioloog, werkzaam als associatie professor aan de universiteit van Bath (VK), en legt uit waarom hij zijn vakgebied aanvloog vanuit de wiskundige kant: “In school, I enjoyed science but wasn’t interested in cutting up dead things.”
Dan volgen zeven hoofdstukken met elk een van zijn “mathematische principes die ons leven vormgeven,” zoals de subtitel belooft. Het eerste hoofdstuk behandelt ons onvermogen om te gaan met het fenomeen exponentiële groei; gesneden koek voor moleculair wetenschappers. Daarna wordt het snel boeiender, al blijft het een beetje zoeken naar de ratio achter de keuze van die zeven principes; het lijkt er meer op dat Yates gewoon een paar thema’s heeft willen aansnijden. Leuk is het regelmatig terugkerende fenomeen toeval en – opnieuw – ons onvermogen dat als zodanig te herkennen, al deed Leonard Mlodinow dat beter in De Dronkemanswandeling.
Kit Yates legt onder meer uit welke aantallen McNuggets je níet kunt maken met de door McDonald’s verkochte portiegroottes
Het boek laat regelmatig op originele wijze zien dat wiskunde aan de basis staat van alles om ons heen; zoals wij chemici zeggen ‘chemie is overal’, laat Yates zien dat dat zeker ook geldt voor wiskunde. Maar in zijn genre stijgt zijn boek niet boven de middelmaat uit, al is het maar omdat de titel vreemd gekozen is. Want wie met de The Math of Life & Death een boek verwacht over ‘de wiskunde van leven en dood’, komt bedrogen uit: Yates behandelt alles van kernreacties en misdaadstatistieken tot piramidespellen en gehannes met tijdzones. En welke aantallen McNuggets je níet kunt maken met de door McDonald’s verkochte portiegroottes.
Een aardig boek, maar kwalificaties als ‘exquisitely interesting’ (aldus Ian McEwan) en ‘dizzying and dazzling’ (aldus Nature) zijn enigszins overdreven.
—
Eerder verschenen in C2W
