Vlakke preken
[Recensie] In veel Amerikaanse films ontkom je er niet aan: tegen het einde, wanneer het verhaal er al op zit, filosofeert het hoofdpersonage nog wat over welke lessen hij in de tussentijd heeft geleerd. Dat zijn meestal vage clichés, geformuleerd in een we-vorm die een inzicht suggereert dat algemeen-menselijk is, maar toch ook diep. Het is precies dit soort filosofietjes die de angel uit Hold Your Own (2014) van rapper/dichter Kate Tempest (1985), die vooral bekend werd met haar performances en platen, maar die ook verschillende boeken publiceerde.
Vooral in haar vaderland Groot-Brittannië wordt ze geroemd als een bruggenbouwer tussen hiphop en de traditionelere poëziewereld. Naar het schijnt was dit haar eerste bundel die ze ‘voor papier’ schreef, maar daar is weinig van te merken. Voor iemand die zowel James Joyce als de Wu-Tang Clan als belangrijke invloeden noemt, is haar toon te vlak en missen haar gedichten de nodige gelaagdheid en beeldende kracht om ze op papier effect te laten sorteren. De gedichten voelen te sterk aan alsof ze vooral dienen om voorgelezen te worden, met een constant terugkerende we-vorm om de lezer er expliciet bij te betrekken. Ook wordt de onderliggende gedachte te direct uitgesproken, of die nu gaat over (gender) identiteit, kapitalisme of het klimaat. Het moet gezegd worden, de bundel begint prima met het langere titelgedicht, waarin de mythische figuur uit de titel – die hier een puisterige puber is geworden – tot twee keer toe van geslacht verandert, om uiteindelijk zijn dagen te slijten als blinde helderziende. Ondanks het hiphopachtige rijm is het gedicht nogal prozaïsch, maar de verhalende flow is best fijn. Maar tegen het einde steekt Tempests clichématige moralisme weer de kop op: “Terwijl wij online extra levens vergaren/ En verslaafd naar onze schermpjes staren/ Ben jij helder en vervaarlijk,/ Adem, vlees en bloed.” Wat volgt zijn gedichten met soms heel aardige beelden, die helaas al te vaak gebukt gaan onder prekerige regels als “Het is een nek-aan-nek race [sic]:/ genade versus hebzucht// en we hebben altijd meer dan nodig”.
—
Eerder verschenen op Poëzieclub
