Het raadsel van de afwezige vrouw
In Tot de regen komt van Wil Boesten draait het om de afwezige Neva. De streken van deze wispelturige en overspelige vrouw zetten de vriendschap van de haar omringende mannen flink onder druk. Uit de stad verdreven door aanhoudende droogte en hitte, wachten ze in de bergen buiten de stad tot de regen komt. Het verhaal begint veelbelovend in een broeierige sfeer, vermengd met verraad en geknakte ambities, maar wordt gaandeweg te grotesk en eindigt in een vage climax.
Het gegeven van het verhaal is wat clichématig. Emidio is verliefd op Neva, de vrouw van zijn vriend Paolo Lentini. Zij behandelt Emidio als vertrouwenspersoon door op te biechten dat ze Paolo bedriegt met andere mannen, waarop Emidio dan weer jaloers is dat hij niet tot de uitverkorenen behoort. In de uitwerking weet Boesten gelukkig platgetreden paden te vermijden. Hij plaatst het verhaal in een apocalyptische setting: de hitte is verzengend, de nutsvoorzieningen vallen uit en mensen ontvluchten de stad. Neva stelt voor om, tot de regen komt, naar de bergen te gaan bij een gezamenlijke vriend. Op de dag van vertrek blijkt ze echter verdwenen. Emidio, Paolo en de derde vriend Mondo zetten door en gaan toch de bergen in. Hoewel steeds meer onthuld wordt over de voorgeschiedenis wordt het raadsel van wat hen bindt steeds groter. Ze spreken niet over wie hen bezighoudt: Neva.
Herinneringen van Emidio sijpelen door het verhaal van de reis naar en verblijf bij Casale. Paolo was monnik, maar is door Neva verleid om het klooster te verlaten. Zijn liefde voor God laait echter weer op, waardoor zijn relatie met Neva verschrompelt en zij elders bevrediging zoekt. Emidio op zijn beurt verliest zich in zijn liefde voor haar maar realiseert zich gaandeweg dat hij slecht een figurant is:
Hij [Lentini] heeft de vrouw die hem tot de liefde heeft bekeerd afgezworen en keert deemoedig naar zijn hemel terug. Wie ging hier nu vreemd? Terugblikkend zie ik talloze scènes die mijn gelijk staven. Hij kon geen twee goden dienen, Neva wilde enige god zijn. In feite heeft zij verloren. Hoe nietig is tussen zulke krachten mijn rol?
Naast deze verhaallijnen nemen de herinneringen aan een mislukt festival veel ruimte in. Neva en Paolo hebben een barok orkest dat de spil is geweest van een groots muziekfestival. Door mismanagement gaat het festival failliet, iets wat Paolo vooral Emidio verwijt. Aanvankelijk lijkt dit de splijtzwam, maar gedurende het boek wordt duidelijk dat het eigenlijk gaat om Neva.
Naast het mislukte festival wemelt het boek van de metaforen voor verval en decadentie. In de eerste alinea van het boek vliegt een vogel zich te pletter op de autoruit. Emidio blijkt verwekt in een bizarre orgie. De mannen verblijven in een instortend huis in een verlaten dorp op een tufstenen rots die in dreigt te zakken. En als uiteindelijk de regen komt brengt die helemaal geen verlichting. Integendeel: het blijft warm zodat het klam heet wordt.
Door de diversiteit van onderwerpen is niet duidelijk waar het boek nou werkelijk over gaat. Het festival, verraad en overspel van Neva of toch de apocalyptische setting. De climax brengt hierin helaas geen helderheid. Een enigmatisch verhaal is prima, maar er moet wel een antwoord, of op z’n minst een aanzet tot een antwoord, komen.
