Sterke verhalen in mooie fantasybundel
[Recensie] Enkele verhalen uit deze bundel had ik al eerder gelezen in verzamelbundels, onder andere de collecties Fantastisch Strijdtoneel. In die bundels staken de werken van Hay van den Munckhof in mijn opinie vaak met kop en schouders uit boven de rest van de bijdrages. Ze maakten me nieuwsgierig naar de rest van zijn werk. En toen ik deze bundel las, bleken ze ook tijdens een tweede lezing heel erg goed te zijn, zelfs al was het slechts een paar maanden geleden dat ik ze voor het eerst tot me had genomen. De verrassing was er misschien een beetje vanaf, maar de aansprekende schrijfstijl en sympathieke karakters waren gebleven. Ook genoot ik van de vaak oosters aandoende setting van deze verhalen, die sfeervol was neergezet. Laat het dus duidelijk zijn: ik beveel deze collectie van harte aan bij liefhebbers van het fantastische genre.
Het boek is goed vormgegeven en ik kwam maar een paar kleine foutjes tegen (een spatie te veel, een woordje verkeerd). Het gebruik van illustraties is leuk, maar omdat het afbeeldingen waren afkomstig van het internet en niet tekeningen van één tekenaar, maakten ze voor mij dat de bundel licht amateuristisch overkwam. Verder merkte ik dat de schrijfstijl van de auteur niet echt wisselde tussen verhalen. Waar ze er in collecties met andere schrijvers positief tussenuit sprongen, begonnen de verhalen daardoor hier een beetje samen te vloeien. Ik kon toen ik de bundel dichtsloeg, niet meer goed voor de geest halen welk verhaal waarover ging. Iets meer afwisseling in schrijfstijl of verhaalvorm had de bundel als geheel waarschijnlijk net een beetje boeiender gemaakt.
Een paar verhalen in het begin van de bundel spraken me iets minder aan. Het openingsverhaal had in mijn opinie wat te weinig fantastische aspecten en een wat wreed slot (dat weinig te maken had met de wereld waarin het gesitueerd was). Waarschijnlijk had dit verhaal beter gewerkt op een andere plek in de bundel. Van verhalen als Amura’s val en Oneindig Web vond ik het einde net te ambigu. Het was me in deze gevallen niet helemaal duidelijk wat de wending in het verhaal nu eigenlijk was en wat de schrijver ermee bedoelde. Dat had ik graag wat duidelijker gezien.
Ik ben wat korte verhalen betreft zelf een liefhebber van het SF-genre, daar kom zal ik openlijk voor uitkomen. Sciencefictionverhalen draaien vaker om een enkel idee, dat kernachtig wordt neergezet. Voor mij gaat het bij fantasy meer om de werelden en om de karakters en hun ontwikkeling en daarvoor is vaak wat meer ruimte nodig om ze goed uit de verf te laten komen. Daarom vond ik de langste verhalen uit deze bundel ook de beste. Titelverhaal Traisha en het ei beschrijft bijvoorbeeld een heel boeiende wereld, die naar ik heb begrepen mede afkomstig os uit het brein van Tais Teng. Er zijn veel intrigerende details: een eilandketen waar ooit een enorme draak is neergestort, zeewezens met tentakels en een stad in de diepte waar hun moeders leven, en een boze heerser op de achtergrond. Wellicht dat er omdat deze wereld zo complex is aan het begin iets te veel informatie moest worden gegeven via verhalen en uitleg. Dat maakte het tempo in het verhaal wat minder. Maar het verhaal zelf was spannend en deed me zeker in deze wereld geloven. Ook het einde vond ik mooi. Verder was ik gecharmeerd van het slotverhaal. Hier was het de ontwikkeling van het karakter dat me het meest aansprak en de manier waarop het verhaal voortkwam uit haar thuissituatie. De reis naar de onderwereld is door de auteur erg mooi beschreven, ook weer zo dat de lezer zich er erg goed een voorstelling van kan maken. Dit verhaal bevatte echter alleen een plotse overgang, waar volgens mij een alinea-einde of een witregel niet had misstaan. Mijn favoriete verhaal in de bundel is Djebel Ghûl – een kort verhaal dat toch met een minimum aan details een complexe wereld schetst, en dat ondanks de geringe lengte sterke karakters suggereert. Dit verhaal deed me het meest denken aan een SF-verhaal, omdat het draait om een enkel idee, dat tot een ‘killer’-einde leidt. Het bleef mij anders dan enkele andere verhalen zeker bij. Net als Matinee, dat eigenlijk een SF-verhaal is in een fantasysetting.
Mijn eindoordeel is dat deze bundel het zeker waard is gelezen te worden, vooral door liefhebbers van het fantasygenre. Een Nederlandse auteur blijkt prima een bundel met korte fantasyverhalen te kunnen vullen en zijn in het voorwoord tentoongespreide bescheidenheid was daarom ook zeker niet nodig geweest. Ik ben zelf heel benieuwd naar zijn volgende werk, dat als ik het goed heb begrepen een historische roman zal zijn.
—
Eerder verschenen op Fantastische Vertellingen
