Mysterieuze moorden en een verdwenen kernfysicus
[Recensie] Karel Demoet werkt in zijn debuut twee verhaallijnen uit: de moord op schijnbaar willekeurige vrouwen in Utrecht, en (vermeende?) internationale bedrijfsspionage in de wereld van de uraniumverrijking.
Lokale details
Tranen van Job speelt zich grotendeels in Nederland af. De schrijver heeft de nodige research gepleegd, want horecagelegenheden en bedrijven die hij introduceert bestaan echt, en zijn ook aan de in het boek genoemde straten gelegen. Hierdoor krijgt het verhaal een realistisch tintje. De research blijkt ook uit de gedetailleerde informatie over bijvoorbeeld een ministerie. Dat is niet zomaar een lelijk betonnen gebouw, maar “gevestigd in twee betonnen torens aan de Schedelhoeksweg in Den Haag, een ontwerp van architectenbureau Lucas en Niemeyer, dat opgeleverd was in 1978.”
Ongeacht of het waar is of niet, van dit soort feitjes moet je houden. Lezers die liever hun fantasie aan het werk zetten om te bedenken hoe een gebouw, een televisietoren of de luchthaven van Teheran eruitziet, komen met Tranen van Job niet aan hun trekken.
Job wie?
De titel verwijst naar de Bijbelse figuur Job. De niet zo Bijbelvaste lezers krijgen uitleg over wie Job is: een man die zijn zaakjes goed voor elkaar heeft, rijk en gezegend, tot Satan, de grote Verleider, roet in het eten gooit en hij alles verliest wat hem lief is. De link naar Tranen van Job is snel gelegd, die had naar mijn smaak wel wat minder expliciet mogen zijn. Dit blijft mij als lezer bij als een weggevertje, en dat is jammer bij een spannend boek.
Orgel spelen
Naast schrijver is Karel Demoet ook musicus, hij speelt onder andere orgel. Wellicht dat hij, daarom koos voor een vrouwelijke hoofdpersoon die pianiste is. Met veel gevoel beschrijft hij haar mooie handen, en hoe je je als vertolker in de achtergrond van de muziek moet verdiepen om de bedoeling van de componist te begrijpen. De mannelijke hoofdpersoon is de vrij stereotype onaangepaste hork met duister verleden.
Deze twee zorgen voor het romantische randje langs het verhaal, dat nogal gekunsteld overkomt. Wat hem in haar aantrekt is al snel duidelijk, omgekeerd komt het een beetje uit de lucht vallen.
Geconcentreerd lezen
De twee verhaallijnen komen op het eind van het boek samen. De ontknoping van de moorden is mooi, maar niet erg verrassend. Dit komt door de flashbacks die regelmatig terugkomen. Het spionageverhaal daarentegen wordt wel verrassend ontrafeld, en gelukkig minder zwart-wit dan de hoofdrolspelers CIA en Iraanse overheid doen vermoeden.
Ondanks de randjes her en der is Tranen van Job een fijn boek om te lezen. Er gebeurt veel op diverse locaties verspreid over de hele wereld. Tal van boeiende personages spelen hierin een rol. Dit vraagt om geconcentreerd lezen om te onthouden wie wie is en wie waarom wat doet. Doe je de moeite daarvoor, dat lees je en interessant boek dat zeker de moeite waard is.
—
Voor het eerst verschenen op De Leesclub van Alles.
