"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Tsjaikovskistraat 40

Vrijdag, 28 september, 2018

Geschreven door: Pieter Waterdrinker
Artikel door: Agnes Eikema

Het spannende leven in St. Petersburg

[Recensie] Sinds we in 2012 een bezoek hebben gebracht aan St. Petersburg en Moskou heb ik altijd een lichte fascinatie voor het land gehad. Nu ik ook nog Anna Karenina aan het lezen ben, wil ik nóg liever een keer terug om door de prachtige parken en straten van St. Petersburg te wandelen. Gelukkig zijn daar de boeken van Pieter Waterdrinker. In zijn autobiografische roman Tsjaikovskistraat 40 gaat het over zijn leven.

Tsjaikovkistraat 40 is een boek zonder vastomlijnd verhaal, tenminste zo wordt het ervaren. Daarom is het lastig te beschrijven waar het precies over gaat. Eigenlijk gaat het over alles wat met Pieter Waterdrinker, en indirect dus Rusland, te maken heeft. Hij schrijft over zijn eigen leven, bijvoorbeeld hoe hij als jongeman voor de eerste keer in Rusland kwam, maar ook over de fascinerende geschiedenis van dit land. Het perspectief wisselt continu van heden naar verleden en vice versa.

Die afwisseling met flashbacks maak het lezen van Tjsaikovskistraat 40 afwisselend en weet Waterdrinker de aandacht van de lezer vast te houden. De vraag is wel in hoeverre hij alles wat hij beschrijft ook daadwerkelijk beleefd heeft. Hij kan in ieder geval op verjaardagen en borrels (het lijkt wel alsof er flink gezopen wordt in Rusland) de prachtigste verhalen vertellen. Sommige anekdotes lijken haast een script voor de nieuwe James Bond film, bijvoorbeeld wanneer hij bijbels Rusland in moet smokkelen en wanneer zijn compagnon met kogels om het leven wordt gebracht. Mijn eigen leventje in het oosten van Nederland is toch beduidend minder spannend en doet het op ‘zit-verjaardagen’ ook niet zo denderend goed.

Een genot om te lezen

Afgezien van de passages vol actie lezen we ook over de rustige momenten in Waterdrinkers leven. Hoe hij zijn vrouw heeft leren kennen, haar liefde voor hun katten en steekt hij zijn mening over de geschiedenis en actuele politieke ontwikkelingen niet onder stoelen of banken. Het boek is daarom vermakelijk en leerzaam tegelijk. De verhaallijnen gaan een beetje van de hak op de tak. Het ene moment vertelt Waterdrinker over Lenin en het andere moment over een van de reizen die hij als reisbegeleider heeft gemaakt. Zijn losse schrijfstijl, hij schrijft zoals hij volgens mij ook tegen je zou praten, is op geen enkel moment vervelend of saai te noemen. Zijn liefde voor Rusland spat in ieder geval van de bladzijden ook al is zijn mening niet altijd positief. Hij kan zich nog steeds verbazen en opwinden, maar bovenal kan hij nog steeds genieten van het prachtige land.

Tjsaikovskistraat 40 is een autobiografische roman dat een kijkje geeft in het persoonlijke leven van Waterdrinker en het prachtige, nostalgische en bijzondere Rusland. Het is leerzaam, vermakelijk en bevat ook nog eens een fijne dosis actie.

Eerder verschenen op Boekenz