Jong en verder zonder ouder(s)
Het boek over rouw zonder zwart randje
[Recensie] Dit boek bevat verhalen van jonge mensen die een vader of moeder hebben verloren en is daarom vanuit die praktijk uitermate herkenbaar. Jaarlijks maken 6000 kinderen dit mee. De auteur weet waarover ze spreekt want haar eigen vader en moeder stierven toen ze in de twintig was. Zij interviewt vijf mensen die op verschillende wijze een ouder verloren: ziekte van Huntington, duikongeluk, verdronken op een veerboot in Tanzania, suïcide, kanker.
Rouw is een ‘mengelmoes aan gevoelens’ zo blijkt uit dit boek dat het verlies dat jonge mensen overkomt in een breder kader van rouw en verdriet plaatst. Er is aandacht voor praktische onderwerpen als mantelzorg, zorghotel en hoe mensen de laatste maanden voor het laatste afscheid kunnen invullen. Ook staat de auteur stil bij uiteenlopende psychische reacties op een verlies en de mogelijkheden voor psychologische hulp. Zinvol zijn ook praktische onderwerpen als weer aan het werk gaan, erfenis(waarover een notaris informeert) en het ontruimen van het ouderlijk huis. Goed is de aandacht voor de wijze waarop mensen in de omgeving van rouwenden – partners en vrienden – reageren. Het laatste hoofdstuk heeft als titel ‘Verder zonder ouder(s).
Dit boek is toegankelijk geschreven en kan wellicht in een behoefte voorzien. Het is goed afgestemd op de specifieke doelgroep al is het niet volledig. Ik mis de aandacht voor (klein)kinderen die er bij jonge mensen toch vaak zijn en ook de relatie tot de ouder komt niet zo sterk uit de verf: was die liefdevol en open of anders van aard? Dit heeft grote invloed op de laatste periode van samen optrekken, het afscheid en de tijd die er daarna komt. Deze aspecten hadden toch eigenlijk niet mogen ontbreken.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
