"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Verdachte omstandigheden

Vrijdag, 24 november, 2017

Geschreven door: Luis Felipe Fabre
Artikel door: Marjon Nooij

Een poëtische verslag van de Mexicaanse samenleving

[Recensie] Luis Felipe Fabre schrijft soms sarcastisch, soms met een vleug wrange humor. Gewaagd geschreven spreekt hij zich in zijn gedichten op fijnzinnige manier kritisch uit over de omstandigheden, in Mexico. Nu kan dan ook de Nederlandse lezer eindelijk kennismaken met deze belangwekkende schrijver en jonge ster aan het Latijns-Amerikaanse firmament.

Geweld, misdaad en verdwijningen verweeft Fabre met verwijzingen naar monsters en zombies, en naast mythische namen en een tragische liefdesgeschiedenis, lardeert hij zijn gedichten met dood, ufo’s, occultisme en esoterie. Het is niet altijd gemakkelijk om de boodschap en bedoeling uit de tekst te halen. Veel gedichten lijken stukjes dialoog. Toch weet Fabre de lezer ook te ontroeren en dat is een verdienste.

Beeld van een onbekende vrouw

Een rode schoen met hoge hak
die, in zichzelf,
de schim is van zijn afwezige wederhelft.

Een schoen verloren midden in de nacht,
verloren, tussen de ene
en de andere stap, midden op straat.

Een schoen waaruit je een vrouw kunt opmaken
plotsklaps mank
en waarschijnlijk bedroefd achtergebleven.

Meer nog dan een schoen: een aanwijzing op een misdaad op te lossen.

Een schoen die een vraag is
met de andere schoen als antwoord.

Verdachte omstandigheden is een kleine bundel met zeer verschillende teksten. Het is heel ontroerend hoe de auteur kan schrijven over een leeg plastic tasje dat door de wind wordt meegevoerd en alles lijkt te overstijgen. In het gedicht Rozen geeft hij op liefhebbende wijze, met een vleugje sarcasme, een prachtig beeld van de oudtantes versus verwelkte rozen. De teksten met een ogenschijnlijk occulte strekking zijn niet altijd eenvoudig te duiden en vragen om meerdere malen gelezen te worden om te proberen de juiste essentie te kunnen oppikken.

Fabre gebruikt de zombiepandemie vooral als een allegorie op Mexico, waar narco’s  – drugsdealers – en corrupte politici het land steeds meer innemen. Elke narco zorgt weer dat een volgende persoon bij de vuile zaakjes betrokken raakt, die vervolgens ook weer andere mensen de criminaliteit intrekt, enzovoort, net als het verspreiden van een kwaadaardig virus in een land.

Over de Auteur

Er is helaas maar heel weinig te vinden over Fabre en de meeste informatie over hem is in het Spaans. Luis Felipe Fabre (1974) is dichter, essayist en criticus. Hij woont in Mexico-City. Zijn werk is bekroond met subsidies van het nationaal fonds voor Cultuur en Kunsten in de periodes 2004-2005 en 2007-2008. In eigen land heeft hij de poëzieliefhebbers al veroverd en ook buiten de grenzen zijn er steeds meer lezers die zijn werk weten te waarderen. Zijn werk is onder andere vertaald in het Engels en Frans en nu dus ook deze bundel in het Nederlands. Zijn werk Provençaals cabaret is in voorbereiding bij Uitgeverij Karaat, een kleine uitgeverij die zich richt op het vertalen en uitgeven van literatuur uit Latijns-Amerika.

Eerder verschenen op Met de neus in de boeken