"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Verkeerd verbonden

Maandag, 14 augustus, 2006

Geschreven door: Samira Atari
Artikel door: Hanna Hoorenman

Hilarische zoektocht’ is niet serieus te nemen

Auteur Samira Atari, een vrijgevochten Marokkaanse Nederlandse afkomstig uit Kootstertille, tegenwoordig woonachtig in de Randstad en werkzaam in de IT sector, schrijft met Verkeerd Verbonden haar eerste roman, over Samira Atari, een vrijgevochten Marrokaanse Nederlandse afkomstig uit Kootstertille, tegenwoordig woonachtig in de Randstad en werkzaam in de IT sector.

Hoofdpersoon Samira, de vrijgevochten Marrokaanse Nederlandse, heeft zojuist aan haar zeer zieke moeder beloofd dat ze een kind zal baren. Dit creëert een lastige situatie, want Samira is vrijgezel, en om een kind te baren zal er toch ergens een man aan te pas moeten komen. Ze roept de hulp in van haar vriendinnetjes Claire en Simone, twee losgeslagen hysterici met een uitkering, die haar vol enthousiasme met raad en daad bijstaan. Koortsachtig gaat Samira al rokend, zuipend en snuivend met haar twee vriendinnetjes op zoek naar een man die waardig is om haar te bezwangeren. Dat mag niet de eerste de beste zijn want Samira is namelijk erg bijzonder, en vooral bijzonder mooi. Ze beschrijft haar uiterlijk levendig en beeldend, en vaak: ‘Ik schijn fantastische billen te hebben voor zo’n broek, als ik de jongens van mijn sportschool mag geloven’; ‘Ik ben gezegend met een makkelijke huid, ook als slaap ik weinig, ik oog gelukkig toch altijd fris en gezond. Hoef ik niks voor te doen.’ En ‘Overal valt wel iets op aan te merken, maar over mijn haar was ik tevreden, het is dik, zwart en zacht. Ik denk dat het komt omdat mijn moeder er altijd olijfolie in smeerde.’ Daarnaast heeft ze ook nog een indrukwekkende voorgevel, en wordt ze – door verschrikkelijke mannen – altijd een Prinsesje uit Duizend-en-een-nacht genoemd.

Het boek is een openhartige beschrijving van de zoektocht naar een aantrekkelijke, intelligente man met goed genetisch materiaal. Niet waardig bijvoorbeeld blijken een labiele balletdanser, een illegale gigolo en een grote zingende neger. Deze heren worden dan ook in zeer duidelijke bewoordingen afgekeurd. Maar Samira heeft niet alleen een uitgesproken mening over de potentiële verwekkers van haar kind, iedereen in haar omgeving is het onderwerp van haar ongezouten oordeel. Alles en iedereen is minderwaardig aan het ‘Sprookje van Duizend-en-een-nacht tegen wil en dank’ dat niet alleen heel mooi is, maar ook erg intelligent, sterk en onafhankelijk. Samira’s zoektocht voert haar en haar vriendinnen langs datingsites, kroegen, shoarmazaken en zelfs een parenclub, gedecoreerd door veel chocola, spekjes, rum en Stolichnaya.

Dit losbandige, oppervlakkige, destructieve gedrag kan natuurlijk niet eindeloos voortduren. Zelfs sterke, stoere Samira krijgt een inzinking nadat ze werkeloos is geworden, haar vriendinnetjes van zich heeft afgestoten en zich ziek van verveling volpropt met snoep en soaps. Maar ze is nog steeds niet zwanger en er is zelfs nog geen interessante, aantrekkelijke man gesignaleerd om dat te bewerkstelligen.

Boekenkrant

Eindelijk lijkt er dan toch wat diepgang in het verhaal te komen. Wat begint als een ‘hilarische zoektocht’ en een reeks bizarre ontmoetingen met het mannelijke geslacht wekt bij de lezer tot dan toe namelijk alleen maar irritatie op over Samira’s zeer rooskleurige zelfbeeld, oppervlakkige waardeoordelen en destructieve gedrag. Consistent, maar storend is ook het hippe, grove taalgebruik, doorspekt met originele vloeken, sms-afkortingen en Engelse termen en frases, weergegeven in italics. De hoofdpersoon koketteert er op los met haar grove taalgebruik, uitgesproken meningen en wilde leefgewoontes. Nu, echter, neemt Samira gedwongen gas terug om na te denken over waarom ze zich eigenlijk zo gedraagt. Na de dood van haar lieve maar strenge vader op haar achttiende raakte ze wat stuurloos, en nu haar moeder ook op sterven ligt en ze haar uit vrees voor schuldgevoelens een kleinkind belooft, wordt ze geconfronteerd met haar eigen beperkingen en angsten. Ze wil helemaal geen kind! Helaas wordt dit korte moment van oprechtheid en reflectie weer overstemd door een even expliciete als nietszeggende hilarische en bizarre ervaring bij een gebedsgenezer en een grote climax aan het sterfbed van de moeder. Gelukkig komt alles goed en eindigt Samira met een onzekere toekomst zonder werk, man óf kind, maar mét haar allerbeste vriendinnetjes in de karaokebar om haar nieuwste levensles nog even kernachtig samen te vatten, gedrenkt in flink wat alcohol. Ook al weer hilarisch en bizar.


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.