Gevoelige roman over moderne relaties
[Recensie] De hoofdfiguur in Verzonken stilte is tevens de ik-figuur. Ze heet Tinke en is creatief therapeut. Ze heeft een relatie met Bart en een halfbroer Lars. Met haar halfbroer heeft zij een ingewikkelde situatie, omdat ze ervaart dat hij minder geliefd is door haar vader.
Na een reisje naar Ameland met Bart heeft zij een aantal juttersspullen verzameld. Die laat zij onderdeel zijn van een nieuwe therapie. De locatie van de instelling waar zij werkt heet ‘Shuttle. Een paar ervaringen met cliënten volgt dan in het verhaal.
De auteur beschrijft daarna een uitje met vriendinnen die Tinke nog kent van de middelbare school. Daar heeft zij nog steeds regelmatig contact mee. Het valt op dat in dit boek het aantal personen waar de ik-figuur mee om gaat prettig verdeeld is. Ze is niet te eenzaam en niet te druk. Er komen net voldoende personages in voor om het afwisselend te maken.
Het boek is ook heel zintuiglijk opgebouwd. Dat is bijvoorbeeld te zien in dit citaat:
“We hebben afgesproken elkaar te ontmoeten bij het voormalige stationnetje van Baarn. Het kleine buurtstation dat tegenwoordig is omgebouwd tot een eethuis-cafe. Het is een historisch pand met Jugendstilkenmerken. Vanuit hier gaan we straks een wandeling maken door de oude bossen waar kastelen in verstopt zitten.
Ik wandel door het welgestelde deel van Baarn en zo’n tien minuten later ben ik bij het eethuis.
Binnen is het lekker warm en ik zie nog niemand van de vriendengroep. Ik besluit alvast een plek te zoeken. Een ronde tafel waar we met ons vijven makkelijk aan kunnen zitten” .
De auteur vertelt op een aansprekende manier over de jeugd en het leven nu van de ik -figuur. Ook komt de geschiedenis van de relatie van haar moeder met de Noor Magnus waaruit Lars is voortgekomen. Lars emigreert naar Noorwegen om zich bij zijn vader te voegen. Na zo’n twaalf jaar besluit Tinke hem op te zoeken in Noorwegen. Daar blijkt hij in het ziekenhuis te liggen. Bart is met haar mee in Noorwegen. Ook de relatie met Vic, die zij voor Bart had, komt aan bod. Bart moedigt haar aan om met hem te blijven omgaan.
In de aankondiging van dit boek wordt gewezen op de nieuwe therapie die Tinke ontwikkelt, maar in de werkelijkheid gaat het veel meer over de relaties met andere mensen in dit verhaal. Wel wordt Tinke in de loop van het verhaal veel meer uitgenodigd om te spreken over haar therapie, in binnenland en buitenland. Het wordt niet heel erg duidelijk wat de therapie precies inhoudt.
Tinke krijgt ook een uitnodiging om in Bergen, Noorwegen, een lezing te houden, en dat grijpt zij aan om nogmaals Magnus te bezoeken. Lars is inmiddels overleden, waarschijnlijk door zelfmoord. Dit is op een mysterieuze manier omschreven. Als om te laten zien dat het een taboe is.
Verzonken stilte is een prettig leesbaar boek, met veel mooie, beeldend omschreven gebeurtenissen. Waar de titel over gaat lijkt mij echter wat onduidelijk. Veel van de anekdotes zijn voor mij heel erg herkenbaar. Puur, krachtig en helder, zegt de achterflap over Ina’s schrijfstijl. Dit is haar tweede roman, na ‘sporen van blauw’, zij is bewegingsagoog en massagetherapeut.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
