Oma’s recepten veilig gesteld voor het te laat is
[Recensie] Culinair journalist en filmmaker Vicky Bennison raakte in Italië geïnteresseerd in de manier waarop grootmoeders de warme maaltijd op tafel zetten. Grootmoeders inderdaad, de enige vrouwen die nog zowel de oude recepten als de ruime hoeveelheden tijd hadden om traditioneel hun pasta’s te maken. De nieuwe generatie huisvrouwen gaat noodgedwongen voor snel en makkelijk. Bennison beloofde zichzelf dat die oude pastatraditie niet mocht verdwijnen, interviewde de oma’s van de pasta’s en pronto: er is dit prachtboek.
Een dik boek vol foto’s van oude mensen. Saai? Absoluut niet als je van koken houdt. Bennison ontfutselde Italiaanse oma’s in de meest afgelegen dorpjes hun keukengeheimen en maakte foto’s van hun watertandende gerechten. Ook filmde ze de oma’s aan het werk, terug te vinden op YouTube: Pasta Grannies.
Maar wat hebben we eraan als gewone thuiskoks? Kunnen we die bloem met eieren handmatig mengen, uitrollen, pletten, laten rusten, nog een keer uitrollen en vervolgens laten drogen op de deegplank terwijl we gaan beginnen aan een nog veel arbeidsintensiever proces: het snijden, kruiden, aanbraden en op exact de juiste tijd en temperatuur klaarsudderen van de saus? De saus die de pasta begeleidt, vanzelfsprekend.
Ja, dat kunnen we als thuiskoks. Tenminste als we een hele middag vrij nemen om al die benodigde handelingen met dat verdraaide pastadeeg te verrichten en daarna nog meer tijd nemen om het sudderende vlees in de pan regelmatig om te draaien, dan wel te controleren op gaarheid en daarna nog minutieus de bijbehorende saus mixen. Dan hebben we uiteindelijk een echte Italiaanse Granny-maaltijd. Maar meteen ook een tijdsachterstand die alleen met overwerk goed gemaakt kan worden.
Kort en goed: mooi boek, prachtige recepten en watertandende foto’s van doorbuigende tafels, maar is het in deze tijd nog haalbaar om dat allemaal zelf te maken? De lezer(es) zal daar zelf een keus in moeten maken. Misschien gewoon eentje proberen, zoals deze:
Een willekeurige bladzijde, 184/185. Links een direct op de gastronomische hersenlob inwerkende foto van een wit bord vol lonkende witte slierten, overdekt met sappige rode saus en stukjes mals vlees. Rechts de tekst, waarin we leren dat dit ‘Violetta’s maccheroni met geitenlammetjesragù’ is. Het recept staat onder die hongerig makende titel en is relatief simpel:
1.Weeg de ingrediënten (water en durumtarwe ofwel semola di grano duro rimacinata)
2.maak het pastadeeg door water en durummeel te mengen, kneden en uit te rollen,
3.kneed het deeg
4.maak de ragù (vleessaus)
5.vorm de pasta om tot de dikke witte slierten, kook het en
6.voeg alles samen.
Geniet heel even van het aanzicht, serveer het en eet! Bennison heeft goed werk verricht: het boek staat bol van dit soort prachtfoto’s en lustopwekkende recepten. Een prachtig bladerboek om iets bijzonders op tafel te zetten. Al is het maar met één van deze prachtrecepten: ‘do try this at home’.
—
Ook verschenen op Nico’s recensies
