"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Waarom mama drinkt

Zaterdag, 21 juli, 2018

Geschreven door: Gill Sims
Artikel door: Onbekend

Perfect boek voor bij een groot glas wijn

[Recensie] Een vrolijke gele kaft gevold met afbeeldingen van een moeder met twee ondeugende kinderen en een stoute hond. En een glas wijn. Eigenlijk vatten deze tekeningetjes het boek Waarom mama drinkt van Gill Sims uitstekend samen. Een vrolijk boek over de uitdagingen van het moederschap en hoe je die het hoofd kunt bieden. Dit alles geschreven met een flinke dosis humor in dagboekstijl.

Waarom drinkt mama eigenlijk?

Het antwoord op de vraag waarom mama drinkt is simpel: moeder en echtgenote zijn is lang niet altijd zo leuk als je zou denken. Eigenlijk denkt hoofdpersoon Ellen bijna nooit dat haar leven leuk is, behalve misschien als haar kinderen een keer tien minuten niet elkaar de nek om willen draaien, ze aan haar tweede fles wijn van de avond toe is en haar man niet moe is van zijn drukke baan. Ellen rekent keihard af met alle schone schijn van het leven als moeder. Kinderen zijn geen engeltjes, er bestaat niet zoiets als de ideale echtgenoot en zonder drank de dag doorkomen is vaak een nóg grotere uitdaging dan op tijd op school komen.

Boekenkrant

Iedereen die moeder is, een moeder heeft of ooit een moeder heeft gezien – kortom, echt iedereen – kan lachen om dit boek. Behalve alcoholisten misschien, die door de vele glazen wijn, gin, tequila en andere drank wellicht in de verleiding zouden komen om zelf een fles te openen. De eerste zinnen zetten meteen de toon: “Eerste schooldag na de vakantie. Ik ga het dit jaar helemaal goed aanpakken als schoolmoeder. Het gaat me absoluut lukken.” Daarop kan natuurlijk niets anders volgen dan de ene ramp na de andere. Gill Sims laat keer op keer zien dan moeders, of misschien wel vrouwen in het algemeen, veel te veel van zichzelf verwachten. Hiervoor kiest ze regelmatig hetzelfde format. Eerst beschrijft ze de ideale dag zoals Ellen zich die voorstelt, van ochtend tot avond. Vervolgens zet ze de werkelijkheid ernaast. Het echte leven blijkt dan altijd drastisch te verschillen van Ellens perfecte plaatje. Geen harmonieus ontbijt bijvoorbeeld, maar kinderen die hun groentes niet willen eten, zelfs niet als Ellen ze foto’s van scheurbuik heeft laten zien.

Sexy schoolvaders, groene cake en poep op de grond

Dat format werkt de eerste één of twee keer nog goed, maar na verloop van tijd valt Sims wel erg in herhaling. Gelukkig worden de meeste dagen geen twee keer omschreven en lees je alleen de complete puinhoop die Ellen van haar leven maakt. Zo probeert ze contact te leggen met de sexy single vader op het schoolplein, hoewel ze min of meer gelukkig getrouwd is. De sexy vader blijkt echter hartstikke homo. Dit is nog een van de minder gênante situaties waar Ellen in terechtkomt. Het moge duidelijk zijn dat Sims niet de werkelijkheid probeert te beschrijven, maar kiest voor de overdrijving. Hoeveel mensen hebben bijvoorbeeld een schoonzus die zes kinderen heeft, getrouwd is met een hippie, alleen maar biologisch eet en haar kinderen in huis laat poepen omdat ze niet gelooft in zindelijkheidstraining? Laten we hopen dat Ellen de enige is.

Toch zijn de meeste situaties griezelig herkenbaar. Zo staat er op het schoolplein altijd een groepje perfecte moeders die neerkijken op alle anderen. Deze moeders zijn thuisgebleven voor hun kinderen, hun man is rijk en heel belangrijk en zij hebben dankzij hun nanny’s en au pairs tijd genoeg om smerige quinoacakes te bakken en zich overal mee te bemoeien. Werkende moeders wordt een schuldgevoel aangepraat omdat ze er niet genoeg voor hun kinderen zijn. Stiekem is iedereen gewoon hartstikke jaloers op elkaar. Ellen besluit om haar frustratie om te zetten in iets nuttigs en leuks: een app.

“In een moment van genialiteit had ik bedacht dat er een computerspel of app voor moeders zou moeten zijn waarin je de kinderen naar school brengt, en alle andere scenario’s waarin je als ouders je weg moet zien te vinden. Misschien kon je glazen wijn verdienen voor elk gevaar dat je wist te vermijden, en misschien ging je naarmate je verder kwam over op gin.”

Het ontwikkelen en uitbrengen van deze app loopt als een rode draad door het boek. Sims doet ook nog een paar andere pogingen om er een doorlopend verhaal van te maken, onder anders door de schoonfamilie vol hippies steeds terug te laten keren. Die magere rode draadjes maken er helaas niet écht een doorlopend verhaal van. Waarom mama drinkt blijft daardoor een reeks losse verhalen over grappige momenten uit het leven van een moeder die drama afwisselt met dronkenschap.

Mama blijkt ook nog te vloeken

Voor lezers die het Engels goed beheersen op 12 juli verscheen deel 2: Why mummy swears. De Nederlandse versie volgt hopelijk snel, al was de vertaling van deel 1 niet altijd even goed. “Kinderen” voelt minder natuurlijk om tegen je koters te zeggen dan het Engels “kids”. En waarom worden “Fuck my life” en “For fucks sake” niet verteld, maar lezen we wel “Maak me dood” in plaats van “Kill me now”? De zinnen zijn bovendien erg lang en niet altijd grammaticaal correct, al zou dat ook aan Sims eigen schrijfstijl kunnen liggen.

Gelukkig heeft Waarom mama drinkt geen perfecte vertaling of foutloze rode draad nodig om grappig te zijn. Het dagboekformat werkt nu eenmaal voor dit soort boeken, zoals Fien de Meulder ook al liet zien in Een redelijk gelukkig huwelijk. Daar is niet per se een overkoepelend verhaal voor nodig. Voor wie er niet genoeg van kan krijgen, is er ook nog de Engelstalige blog waar Gill Sims bekend mee is geworden: Peter and Jane. En het vervolg natuurlijk, voorlopig alleen in het Engels, maar wellicht op korte termijn ook in ons eigen taaltje.

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles