Zijn lugubere verleden komt niet alleen terug in zijn nachtmerries
[Recensie] Johnnie Walker is ex-militair en heeft verschrikkelijke dingen meegemaakt in Rwanda. Vooral ‘s nachts spelen zijn nachtmerries hem parten; de lugubere beelden over doorgesneden kelen, verkrachtingen en moord blijven herhaaldelijk terugkomen. In hoop op verbetering laat hij zich kort weer door een psychiater behandelen.
Naast de onrustige nachten leidt Walker overdag een rustig leven als boekhandelaar en in zijn antiquariaat De Blauwe Maandag in Antwerpen slijt hij zijn dagen tussen de meest prachtige en interessante boeken. Na sluitingstijd brengt hij veel tijd door in een Grieks stamcafé, waar hij samen met zijn excentrieke vrienden zoals een oude hoer ‘Mustang Sally’ genaamd veel pilsjes drinkt. Walker is tevreden zoals het gaat en heeft zijn leven aardig op de rit.
Wanneer zijn prachtige ex-vriendin Louisa weer in beeld komt, na hem voor een Griekse Adonis verlaten te hebben, staat zijn wereld letterlijk en figuurlijk op de kop. Louisa wordt namelijk op gruwelijke wijze vermoord en de link wordt al snel naar Walker en zijn verleden gelegd. Maar Walker is niet voor een gat te vangen en gaat op eigen onderzoek uit.
Walker is een man die zijn dagen slijt in zijn antiquariaat of zijn stamcafé. Zijn wereldje is dan ook enigszins klein, maar desalniettemin is Walker hier erg tevreden mee. Tenminste zo komt hij over.
Wanneer zijn ex-vriendin Louisa terugkomt en hem om geld vraagt, valt het op dat Walker wel een erg passieve man is. Zijn woede weet hij over het algemeen te beheersen en ook laat hij zich op dat moment weer verleiden tot een ouderwetse vrijpartij tussen de boeken.
Deze passiviteit verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer hij van de moord op Louisa verdacht wordt. Walker besluit op eigen onderzoek uit te gaan en gaat geweld hierbij niet uit de weg. Zijn passiviteit lijkt binnen een oogwenk over te slaan naar agressiviteit. Hij zoekt oude bekenden op zoals pastoor Gentils en zijn moeder. Mensen die nog bij hem in het krijt staan, maar kan hij van hen hulp verwachten? Gelukkig is Mustang Sally, één van zijn vele excentrieke vrienden, wel bereid om hem te helpen met samen komen ze steeds dichter bij de waarheid.
Walker is een boek dat gelezen moet worden zonder er al te veel bij na te denken; laat het verhaal gewoon over je heen komen. Het lijkt alsof Patrick Conrad té goed zijn best heeft gedaan bij het schrijven van dit boek. Sommige zinnen zijn enorm lang en lopen niet lekker waardoor je twee keer moet lezen om de zin te begrijpen. Naast het feit dat Walker als personage oppervlakkig is en weinig diepgang kent, dr. Geerts het begrip beroepsgeheim niet schijnt te kennen en tot slot de overdaad aan excentrieke personages, is het verhaal an sich best goed. In combinatie met de heerlijke Belgische uitspraken zou dit genieten moeten zijn, maar voor mij werkte het niet helemaal.
Maar naast deze kanttekeningen is de plot zowel bizar als complete verrassing te noemen. Op geen enkele manier had een einde als dit verwacht kunnen worden. Patrick Conrad is een regisseur en dat is te merken. Giet dit boek over op doek en succes gegarandeerd.
—
Eerder verschenen op Boekenz
