Rondje Dolomieten
[Recensie] Cicerone komt met een derde, geheel herziene editie van zijn Gillian Prices klassieker Walking in the Dolomites; de vorige dateert alweer van 2003, de eerste editie verscheen in 1991! Price heeft ervoor geopteerd om zich te beperken tot 25 meerdaagse tochten waarvan de hoofdmoot in een lus loopt, dit in tegenstelling tot de eerdere edities. Rondjes dus, je eindigt waar je begonnen bent. Ideaal als je tijdens je vakantie korte huttentochten wil maken in de indrukwekkende ‘Bleke Bergen’ van Noord-Italië.
De beschreven tochten zijn 2 tot 4 dagen lang en met een goede conditie liggen ze binnen bereik. Hoogtevrees helpt echter niet, geeft de auteur terloops aan in haar inleiding. De wandelingen zijn rechttoe rechtaan beschreven en liggen tamelijk gelijkmatig verspreid over een regio, die gelukkig ook de minder bezochte Friulische en Bellunese Dolomieten omvat. In de wat terzijde gelegen Brenta Dolomieten beschrijft de auteur eveneens twee tochten.
Opvallend is de kwaliteit van de kaartjes in deze uitgave, waarbij ik dan toch wel een hoogteprofieltje bij elke wandeling mis. Niet alleen de wandelroute en hoogtelijnen staan erop aangegeven, maar ook de kabelbanen en de stopplaatsen van bussen. Alternatieve opstapplaatsen geeft Price dan weer niet aan. De auteur pleit er terecht voor om ter plaatse van het openbaar vervoer gebruik te maken. De verschillende provincies zijn echter een lappendeken van publiek-private samenwerkingen.
Price geeft in haar inleiding wel een overzicht van de maatschappijen en hun dekkingsgebied, maar het was handiger geweest als ze per wandeling had aangegeven welke maatschappij de betreffende route verzorgt: dan weet je meteen bij wie je kaartjes kunt kopen. Let op: de auteur bezigt consequent alleen maar de Italiaanse plaats- en huttennamen, ook waar het Zuid-Tirol betreft, dat toch hoofdzakelijk Duitstalig is. Voor ons, bij wie de Duitse nomenclatuur doorgaans wat makkelijker in de mond ligt, is het oppassen geblazen: met de Rifugio Pian di Cengia bij de Forcella Croda dei Toni bijvoorbeeld wordt de Buellelejochhütte bij de Zwölferscharte bedoeld. (Jonathan Vandevoorde)
—
Eerder verschenen in Bergen Magazine
