"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Wat Mick zag

Zaterdag, 22 augustus, 2020

Geschreven door: Lars Deltrap
Artikel door: Rita Pontororing

Geen huisdieren

[Recensie] Mick gaat met ouders en zusje Hannah op vakantie in een hotel. Een oud, gezellig en geheimzinnig hotel. Geheimzinnig, omdat er zomaar opeens dingen verdwijnen en omdat sommige gasten zich verdacht gedragen.

Gelukkig heeft Mick zijn koffertje meegenomen. Geen gewoon koffertje maar een met allemaal detectivespulletjes. Bij aankomst zien we dat Mick deze spullen zorgvuldig uitpakt. Auteur en illustrator Lars Deltrap tekent Mick bij zijn koffertje en de keurig uitgestalde spullen, Zus Hannah daarentegen ligt op bed te appen. Mooie gedetailleerde illustratie waarbij Hannah en Mick met zijn koffertje in kleur uitgebeeld staan. Jasje en schoenen van Hannah zijn schijnbaar achteloos neergegooid alsof Deltrap daarmee wil laten zien dat Hannah lekker vlot wil appen. Een mooi sfeervol beeld. Grappig is een klein lichtgekleurd vogeltje in de vensterbank, dat toekijkt. Het is een detail dat kinderen opvalt, het is immers een speurboek!

De  illustratie van het tapijt in de kamer van Mick en zijn zus doet druk aan. Het is wat een afwijkende pagina waar de drukte van het tapijt niet meedoet aan de speurtocht in het boek. Kinderen vinden speuren en zoeken in een boek een spannende bezigheid. En als de ondertitel “een speurboek” als naam heeft dan moet er toch zeker wat te zoeken zijn. Daar werkt zo’n druk tapijt niet aan mee.

De andere pagina’s zijn volgetekende pagina’s waarop heel veel te zien en te ontdekken valt. De tekst is ondersteunend en de tekeningen doen het boek leven. De bladzijden die dezelfde situatie laten zien, nodigen uit om terug te bladeren en te ontdekken wat er anders is en waarom. Dit vinden kinderen erg leuk, ze willen proberen om zelf uit te zoeken wat er voor spannends gebeurt. De illustraties zijn daarom spannender dan het verhaal. De illustraties nodigen uit om hun eigen verhaal te verzinnen en de tekst kan eigenlijk overgeslagen worden.

Boekenkrant

Wat vooral belangrijk is om voor te lezen of om kinderen er op te wijzen, is het verbodsbord met de tekst “geen huisdieren.” Dit verduidelijkt de afloop van het verhaal. Hoewel het einde een zekere verrassing brengt is het tegelijkertijd een wat warrig slot. Niettemin een boek dat kinderen boeit. En vooral waar ze hun eigen fantasie in kwijt kunnen.

Voor het eerst verschenen op De Leesclub van Alles