Er staat weer een maan centraal
[Recensie] Wat een feest weer, een nieuw avontuur van Dolfje Weerwolfje. Britt leende deze boeken altijd in de schoolbibliotheek, ze vond het dan ook helemaal geweldig dat we dit nieuwste deel mochten gaan lezen voor Perfecte Buren.
De cover is er een zoals je gewend bent van de serie. Voorop is goed Dolfje te zien. Er staat altijd wel een maan centraal. De titel wordt al meteen leuk neergezet door de illustratie. Ik vind dit echt een sterk punt van deze schrijver. Alles blijft consequent. Nog een voordeel is dat elk deel los te lezen is van elkaar. Dus het maakt niet uit welk boek je het eerste leest, je weet dat er daarna nog genoeg boeken op je ligtgente wachten.
We beginnen met een introductie. De personages uit het boek worden een voor een aan ons voorgesteld. Door de tekeningen die erbij staan heb je ook meteen een beeld/gezicht bij de naam. Britt vond vooral Mevrouw Krijtjes interessant want iedereen kijkt vrolijk op deze wie is wie pagina behalve zij. Na deze bladzijde zijn we wel heel benieuwd naar neef Leo, hij schijnt namelijk op een bijzondere manier te praten.
Weerwolfraket is verdeeld in hoofdstukken die opeenvolgend zijn. Zo zit er een lekkere vaart in het verhaal. Iedere keer zijn we dan ook weer benieuwd wat er in het volgende stuk nog meer gaat gebeuren. Moeilijke woorden worden uitgelegd wat het voor Britt dan ook weer makkelijker maakt om het zelfstandig te lezen. Ze is helemaal in haar sas. Ze kan ons zelfs uitleggen wat bepaalde woorden betekenen. Heerlijk om zo te kunnen genieten van mijn kleine boekenwurm.
Dolfje gaat samen met zijn beste vriendin Noura naar het Weerwolvenbos. Daar komen ze Leo tegen. Hij laat hen zijn eigen maan zien. Wanneer het touwtje tussen zijn klauwen door glipt stijgt de ballon op tussen de bomen in. Leo is verdrietig en vraagt aan Dolfje of hij zijn maan weer kan gaan halen. En zo begint dit avontuur.
Ieder hoofdstuk bevat op zijn minst een illustratie. Deze past goed bij de tekst en vult mooi aan op je leesbeleving. De hoofdstukken beslaan zo’n drie pagina’s. Wat naar onze mening goed is.
Zoals in het begin aangegeven praat Leo zijn eigen taal. We hadden met lezen soms een beetje moeite met sommige woorden. Maar het maakte Leo wel speciaal, vond Britt. Een voorbeeld van hoe hij praat; ‘Gekke Nouralie. Hoe kant dat nou? Leo heeft toch geen geld!’. We hebben door zijn manier van praten wel lol gehad tijdens het lezen.
De fantasie die gebruikt wordt in dit boek kunnen wij enorm waarderen. Van het zelf maken van de raket tot aan het avontuur op ‘ de maan’. De opgebouwde spanning zorgt ervoor dat je wilt weten of Dolfje en Noura daadwerkelijk de maan/ballon van Leon gaan vinden. Maar tijdens het zoeken hiernaar geraken ze van het ene spannende moment in het andere. Op het einde zag ik een lichte verwarring bij Britt door de wending die aan het verhaal gegeven werd. We hebben daarom de laatste hoofdstukken achter elkaar uit gelezen. Ik kan je niet te veel verklappen want dan weet je al hoe het eindigt.
Weerwolfraket is een leuk, fantasievol boek met spannende avonturen en gekke twisten.
—
Eerder verschenen op PerfecteBuren
