Ook Scandinaviërs kunnen overdrijven en langdradig zijn
[Recensie] Robert Lindström sloeg toen hij elf jaar oud was zijn vriendje Max met een stuk beton dood. Tot dat oordeel kwam de politie. Onderzoeksjournaliste Lexa Andersson wil over die heftige gebeurtenis een boek schrijven omdat het een zaak is die haar intrigeert en zij niet overtuigd is van de schuld van Robert. Zij slaagt erin hem over te halen aan de totstandkoming van dit boek mee te werken en samen beginnen ze achtentwintig jaar na de moord een onderzoek.
In Stockholm wordt de elfjarige Olinda vermoord. De moord lijkt als twee druppels water op wat er 28 jaar gelden met Max gebeurde. Inspecteur Carl Edson en zijn team zijn belast met het onderzoek en ontdekken het mogelijke verband met Robert.
De Zweedse misdaadauteur Bo Svernström (1964) is een journalist die voor de bekende Zweedse krant Aftonbladet heeft gewerkt. Hij heeft Zweedse literatuur gestudeerd en woont in Stockholm. Zijn debuutthriller Wie zint op wraak werd goed ontvangen. Wie zonder zonde is is zijn tweede thriller waarin inspecteur Carl Edson en zijn rechterhand rechercheur Jodie Söderberg de hoofdrollen spelen.
Het verhaal wordt verteld vanuit twee perspectieven. Het perspectief van het onderzoeksteam van de politie en het perspectief van journaliste Lexa Andersson en Robert Lindström. Beide verhaallijnen worden aangevuld met een verslag van de gebeurtenissen van 28 jaar geleden die leidden tot de moord op Max Sander. Het onderscheid tussen de verschillende lijnen is duidelijk en leidt nergens tot verwarring. Het boek bevat meer dan 450 pagina’s en had iets beknopter gekund. In het midden bespeur je iets van langdradigheid.
In een heldere schrijfstijl vertelt Bo Svernström een verhaal dat ondanks de complexiteit verrassend lekker leest. De meeste personages zijn goed uitgewerkt, anderen blijven wat oppervlakkig. De motieven die ten grondslag liggen aan de gepleegde misdaden worden helder geanalyseerd. De beschrijving van de plaatsen delict en wat de politie daar aantreft, is gedetailleerd en soms erg grafisch. Spanning is in het hele boek voelbaar en de ontknoping is explosief, hoewel de schrijver wel de grenzen van geloofwaardigheid opzoekt. De manier waarop de schrijver de verhaallijnen aan elkaar knoopt en verbindingen legt met het verleden is ingenieus en boeiend.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
