"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Wiegelied

Zaterdag, 5 januari, 2019

Geschreven door: Onbekend
Artikel door: Agnes Eikema

Twee verhalen, één connectie

[Recensie] Ondanks dat ik erg fan ben van de boeken van Scandinavische auteurs én het schrijversduo Börjlind hoog op mijn lijstje stond, had ik nog nooit wat van hen gelezen. Verrast was ik dan ook toen ik het veelbesproken Wiegelied, hun nieuwste thriller, al beschikbaar was in Storytel.

In een bos wordt het lichaam van een jongen gevonden. Het lichaam ligt er al wat langer en de politie tast aardig in het duister voor wat betreft de dader. De vindplaats biedt hen niet veel bewijsmateriaal. In de buurt van de plaats wordt er wel een dolk gevonden met een inscriptie die verwijst naar een criminele organisatie in Roemenië. Rechercheurs Tom en Olivia reizen af naar Boekarest om te proberen de identiteit van de jongen te achterhalen. Iets meer achterliggende informatie zou trouwens ook geen overbodige luxe zijn.

Parallel aan deze moordzaak kent de vluchtelingenproblematiek in Zweden een waar hoogtepunt. Er lijkt geen eind te komen aan de toestroom vluchtelingen op het centraal station. Er zijn vrijwilligers dag en nacht in de weer om de mensen zo goed als mogelijk een handje te helpen, maar dat geeft geen garantie dat iedere vluchteling de bescherming vindt die hij of zij nodig heeft.

Zo dwaalt er een klein meisje, Folami, op straat. Muriel, een ex-verslaafde en een bekende van rechercheur Tom Stilton vangt haar op. Ze lijken elkaar meer dan nodig te hebben. Folami voor bescherming en Muriel om haar leven op de rit te krijgen doordat ze iemand heeft voor wie ze moet en kan zorgen. Het is een bijzonder stel dat elkaar houvast biedt in donkere tijden. Maar waarom zwerft Folami eigenlijk op straat? En kan Muriël haar voldoende bescherming bieden tegen het gevaar dat dreigt?

Hereditas Nexus

Uiteraard blijken beide verhaallijnen met elkaar te maken te hebben, het is een ware warboel van losse eindjes die Börjlind op scherpzinnige wijze aan elkaar weet te verbinden. Het is een bloedstollend verhaal, ieder personage en iedere verhaallijn is zo gedoseerd dat je als lezer zeer geboeid blijft.

De originaliteit van het verhaal laat wat te wensen over, maar het geeft geen enkel moment reden tot desinteresse. In het laatste gedeelte van het boek weet de spanning tot het oppervlak door te breken maar eigenlijk is het constant aanwezig geweest. Hierbij denk ik vooral aan het avontuur van Tom en Olivia in Roemenië en de tijd die Olivia en Muriël besteden in het vakantiehuisje. Vooral de belevenissen in Boekarest zorgden voor aangename en actievolle hoofdstukken.

De schrijfstijl van Börjlind is beeldend en ongecompliceerd. Het draagt goed bij aan een aangenaam lees/luistertempo. In het begin werd ik wat in verwarring gebracht door de vele personages en bijhorende verhaallijnen, maar wanneer je hier eenmaal doorheen bent, geeft het juist een aangename afwisseling.

Her en der lees ik niet alleen positieve recensies van dit boek. Men verwijst naar eerdere boeken van Börjlind waarbij wordt aangegeven dat dit boek niet zo origineel is en het verhaal wat zwak. Ik heb de andere boeken nog niet gelezen dus ik kan daar niet over oordelen. Persoonlijk vind ik Wiegelied  een ijzersterke thriller met een weerzinwekkend verhaal dat boeit tot de laatste letter.

Eerder verschenen op Boekenz