Een onvervalste pageturner met een verrassend slot
[Recensie] Weduwe Céleste woont samen met haar dochters Manon en Beau in een riante villa aan de Middellandse Zee. Céleste leeft in een roes: schatrijk en het gevoel dat dit nooit zal veranderen. Maar wat eens een bodemloze schatkist leek te zijn wordt toch een enorme schuldenberg. Mondaine gokpaleizen zijn haar tweede thuis en zij wordt een gemakkelijke prooi voor mensen die het niet zo nauw nemen met de wet: het drugsmilieu. De toestand van de weduwe wordt uitzichtloos en zij kient een vernuftig plan uit om uit de neerwaartse spiraal te ontsnappen: een Wilde Gok.
Wilde gok draait om geld. Het mondaine wereldje aan de Middellandse Zee leent zich daar uitstekend voor. Johnny Bollé behandelt het meedogenloze drugsmilieu, uitbuiting van artiesten in de showbizz, minachting voor huispersoneel, psychische en fysische mishandeling, intriges en natuurlijk gruwelijke moorden, minder fraaie elementen die door het wereldje van glitter and glamour omkaderd worden.
Harde tante die uit is op macht en geld
Wilde gok is mysterieus. Dat heeft te maken met goed getypeerde personages, die soms regelrechte antipoden zijn. Zo is Beau het begripvolle persoon met het aangename karakter. Manon is de harde tante die uit is op macht en geld. Als lezer krijg je het gevoel dat je ze heel goed kent.
En toch slaagt Bollé erin om de sluiers niet volledig weg te halen. Driehonderd bladzijden lang zet hij de lezer telkens op het verkeerde been zetten, mede door de vele perspectiefwisselingen. De auteur speelt met zijn personages, het zijn als het ware dobbelstenen die telkens op een andere zijde terecht komen. Nooit weet je als lezer of je de personages echt kent. Meesterlijk hoe de Bollé zijn verhaal beheerst.
Opletten en concentratie bewaren
En nog meesterlijker slaagt hij er in om met voortdurende plotwissels de lezer te verrassen: ‘Tromper le lecteur’, om in de Franse sfeer te blijven. De combinatie met de perspectiefwissels maken dat de auteur steeds een andere kijk geeft op het verhaal. Het is voor de lezer opletten en de concentratie bewaren. Gezien het enorme tempo is dat niet altijd even gemakkelijk. Tijdens de schaarse rustige momenten kan je de balans opmaken om daarna te merken dat je de bal totaal misgeslagen hebt.
Het maakt dat Wilde gok moeilijk is weg te leggen voor de laatste bladzijde is omgeslagen. Heel knap dat Bollé dat effect driehonderd pagina’s hoog houdt.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
