Hoe liefde, verlies en bedrog sterker zijn dan rangen, standen en tijd
[Recensie] Winterhart geschreven door de Britse auteur Lulu Taylor, vertelt het verhaal van twee vrouwen, Caitlyn en Tommy. Caitlyn is getrouwd met Patrick en leidt een perfect leven in Londen. Hun zoon Max gaat naar een dure kostschool. Maar wanneer Patrick onverwacht overlijdt, staat Caitlyn er alleen voor. Ondanks dat ze Patrick verschrikkelijk mist, vraagt Caitlyn zich wel af of het leven dat ze leidt haar en haar zoon wel gelukkig maakt.
Tommy is net als Caitlyn weduwe. Maar tijd om over haar leven na te denken heeft ze niet. Het is 1947, de Tweede Wereldoorlog is ten einde en Engeland zit midden in één van de strengste winters ooit. Tommy moet er voor zorgen dat niet alleen zij en haar kinderen, maar ook haar moeder, zus en broer de barre kou zien te overleven. Het grote landhuis waarin ze wonen, Kings Harcourt Manor, is moeilijk warm te houden en tot overmaat van ramp raken ze ook nog afgesloten van de buitenwereld. Van haar broer, de eigenaar van het huis, kan Tommy geen hulp verwachten. Gelukkig logeert Fred, een vriend van haar broer, bij hen en hij steunt Tommy zo goed en zo kwaad als dat gaat.
De auteur heeft In Winterhart twee verhaallijnen verwerkt. Afwisselend wordt de lezer meegenomen in de levens van Caitlyn en Tommy. Opvallend is dat de verhalen zich zowel in het heden als in het verleden afspelen.
Lang is niet duidelijk waarom deze twee verhalen worden verteld. Wat hebben de vrouwen met elkaar gemeen? Waarom spelen de verhalen zich in verschillende periodes af? Pas als het boek al over de helft is, wordt dit helder.
De thema’s die in Winterhart naar voren komen zijn liefde, verlies en bedrog. Maar ook vriendschap is een thema. Wanneer Caitlyn hoort dat Patrick is overleden, belt ze als eerste haar beste vriendin Sara. En als Tommy op een dag boodschappen doet, komt ze een paar oude schoolvriendinnen tegen. Eén van hen, Barbara, heeft dringend onderdak nodig. Tommy heeft Barbara nooit aardig gevonden. Gemeen en achterbaks vond zij haar. Maar omdat Tommy geen nee kan zeggen, neemt ze Barbara en haar dochtertje in huis. Zowel de vriendschap van Caitlyn en Sara als wel de relatie tussen Tommy en Barbara blijken uiteindelijk gruwelijk veel overeenkomsten te hebben.
Niet alle personages zijn goed uitgewerkt. Caitlyns nieuwe buurvrouw in Oxford bijvoorbeeld had een grotere rol in het verhaal mogen spelen. Taylor introduceert haar als een interessante vrouw, maar laat haar vervolgens nauwelijks terugkomen in het verhaal. Jammer, want tussen de regels door lijkt het alsof zij veel voor Caitlyn en Max kan betekenen.
Winterhart leest voornamelijk als een roman. De hele tijd vraag je je af wanneer het spannend wordt. Dat punt wordt echter pas aan het eind van het boek bereikt. Alhoewel Winterhart zeker aan te raden is, zouden thriller liefhebbers wel eens teleurgesteld kunnen raken. Maar voor wie het niet uitmaakt wat voor genre hij leest, is Winterhart een verhaal om je in te verliezen.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
