Een sterk begin van deze makkelijk te volgen sciencefictionreeks
[Recensie] Door een angstaanjagende verlaging van de zonneactiviteit is er een nieuwe ijstijd aangebroken. Het sneeuwt in de zomer en gletsjers verpletteren complete steden over de hele wereld. Mensen proberen te vluchten naar bewoonbare gebieden, maar die raken langzaam op. De mensheid staat op het punt van uitsterven. Wetenschappers zijn op zoek naar antwoorden en proberen een oplossing te verzinnen. Één van die wetenschappers kan de wereld misschien redden. Een crimineel die gevangen is in een gevangeniscomplex, doctor James Sinclair.
Twee perspectieven
In Winterwereld gaat de lezer op avontuur met de wetenschapper James en gezagvoerder Emma Matthews, die in het begin van het boek in de ruimte zit op het ISS. Zij is daar om de afgenomen zonneactiviteit te onderzoeken, maar op het moment dat Emma een vreemd voorwerp voor de zon ziet wordt het schip geraakt. Vanaf dat moment wisselen de hoofdstukken zich steeds af tussen Emma en James, wiens paden elkaar uiteindelijk kruisen.
“In de wereld waarin we leven, dragen de beste mensen het gewicht voor anderen – en worden ze als eerste vermorzeld.”
Spannend
Het begin en einde is met name erg spannend. In het begin leven we mee met James als hij in de gevangenis zit. Snel daarna breekt er een rel uit en als James wacht tot zijn medegevangenen hem komen vermoorden keert het tij. James wordt ingehuurd door NASA-directeur Lawrence Fowler. Het gaat om een reis naar de ruimte die wellicht de aarde kan redden, samen met de enige overlevende van de ISS: Emma. De reis is bloedstollend en A.G Riddle houdt je aandacht er goed bij. In het midden verliest het verhaal zijn tempo. Er komt veel informatie langs, maar je hoeft geen affiniteit te hebben met de technische kant om te begrijpen wat er gebeurt.
Relaties
De rode draad van het verhaal draait om de Lange Winter en de tijd die voorbijgaat. Toch ligt de nadruk op de onderlinge relaties. Zowel die tussen James en Emma, maar ook met hun familie. Deze soms ietwat emotionele dialogen wisselen zich mooi af met de natuurkundige hoofdstukken. De schrijfstijl van Riddle is ook heel vlot; het is niet saai en alles leidt de lezer duidelijk naar een doel. Hierdoor is het makkelijk om door te blijven lezen en steeds een nieuw stukje van de puzzel te ontvangen.
“Hoop hoeft niet rationeel te zijn. Hoop houdt zichzelf in stand, een hernieuwbare energiebron in ons allemaal.”
Emotioneel
A.G. Riddle is een van de beste als het gaat om een verhaal vertellen met verschillende lagen. Onder de spanning, angst en informatie is Winterwereld een heel emotioneel boek. Op ieder punt in het verhaal hebben de hoofdpersonages iemand om voor te vechten. Ze hebben met veel verlies te maken, maar geven nooit op. Naast het verhaal zorgt het bericht van de auteur dat je een traantje weg moet pinken. A.G. Riddle heeft dit verhaal in een duistere periode geschreven. De dood van zijn moeder zorgt voor veel emoties, maar de boodschap is duidelijk: “In de winter van ons leven moeten we goed voor onszelf zorgen. Ik hoop dat jij dat ook zult doen.”
“Ik besef pas nu hoe graag ik wil leven. Dat is wat uiteindelijk telt in een overlevingssituatie: de wil om te leven.”
Science Fiction
Dit boek is natuurlijk perfect voor liefhebbers van Science Fiction, maar ook lezers die minder bekend zijn met dit genre kunnen Winterwereld oppakken. De informatie die je bij de meeste scifi voor je kiezen krijgt valt mee en wordt goed afgewisseld met romantische en grappige stukken. De personages zijn goed geschreven en nemen je mee op dit koude avontuur. Het einde is onverwachts en zorgt ervoor dat je meteen verder wilt met het vervolg. Gelukkig kan dat ook; uitgeverij Iceberg Books heeft de trilogie in één keer vertaald uitgegeven. Je hoeft dus niet te wachten op een vervolg en kunt meteen ontdekken hoe de Lange Winter verder gaat.
—
Eerder verschenen op willemijngigase.com
