De zoektocht van een tobberig meisje
In Wish you were here, de roman voor jongvolwassenen van Iris Boter, besteedt niemand meer veel aandacht aan de dementerende oma van hoofdpersoon Tamar. Totdat die oma op de begrafenis van haar zoon, Tamars vader, ineens een mysterieuze zin uitspreekt: ‘Weet die jongen het wel?’. Terwijl de pijn om het verlies van haar vader langzaam slijt, blijft deze opmerking door Tamars hoofd spoken. Welke jongen moet weten dat haar vader dood is? Van oma wordt ze niet veel wijzer, maar er komen herinneringen boven die slechts één ding kunnen betekenen: ze heeft een halfbroer. Begonnen als een verhaal over verlies wordt Wish you were here daarmee het verhaal van een zoektocht.
Tamar, een negentienjarige studente, is een schuchter meisje. Erg doortastend in haar studie en in de liefde is ze niet. Door het plotselinge overlijden van haar vader komt haar wereld op zijn kop te staan. Haar moeder trekt zich terug in haar verdriet, Tamar kan zich niet meer concentreren op haar studie en ook haar ontluikende verliefdheid op Jesse lijdt eronder.
‘Goed. Zover was ik dus gekomen. Ruzie met mijn beste vriendin, mijn moeder boos op me, Jesse die niets van me begreep. School een chaos. Ik was de laatste tijd nogal niet-leuk, ingewikkeld en moeilijk geworden.’
Nog voor deze ruzie is het de beste vriendin van Tamar die haar met een belangrijke ontdekking op het juiste spoor zet. Uiteindelijk leidt dit tot een mooie, maar niet geheel onverwachte ontknoping.
De zoektocht van Tamar wordt in het boek uitgebreid beschreven, alle twijfels en bedenkingen die ze heeft komen aan bod. Was ze eerst schuchter, later wordt ze vooral een tobberig meisje. Het lijkt erop dat het de lezer niet al te moeilijk gemaakt mag worden, want alles is stap voor stap goed te volgen in Boters simpele stijl.
‘Toen de ijscokar vertrok en de paar gezinnen met bakfietsen het strand verlieten, ploften de jongens naast ons neer. Uitgespeeld. Jesse met zijn blauwe ogen had magnums voor ons gekocht. Toen die op waren werd Syl door Jesse en Niels in het water gegooid en toen ik haar probeerde te redden verdween Niels z’n zwemshort in het water. Die werd pas na een paar keer duiken weer gevonden terwijl Niels aanstellerig paniekerig tot zijn schouders onder water bleef.’
Deze korte en niets aan de verbeelding overlatende zinnen zorgen ervoor dat het een traag en soms langdradig verhaal wordt.
Iris Boter is erin geslaagd een belangrijke les voor schrijvers in praktijk te brengen, ‘houd rekening met de lezer’. In dit geval de Young Adult-lezer. Een soepel leesbaar boek is het resultaat. Toch lijkt het ‘rekening houden met de lezer’ in dit geval door te slaan naar doelgroepschrijven, waarbij het label ‘jongvolwassenen’ vooral een marketingtool is. De wens om succesvol te zijn bij de doelgroep lijkt het te hebben gewonnen van de wil om een goed boek te schrijven.
