“Ze telt witte schaapjes tot ze witte dromen droomt”
[Recensie] Toen ik las dat Witje van Paul de Moor en Kaatje Vermeire een kunstprentenboek zou zijn was ik nieuwsgierig. Ik ben juf van groep 3 en we zijn bezig met het thema kunst. Ik was benieuwd of dit boek zich zou lenen voor dit thema en wat ik ervan zou vinden. Ik had nog nooit eerder een kunstprentenboek gelezen. Paul de Moor schrijft reisreportages en literaire kinderboeken. Hij heeft al de Provinciale Prijs voor letterkunde op zijn naam staan.
In het boek Witje is, zoals de titel al verklapt, alles wit. Dat is ook het enige wat je leest in het boek. Witje woont in een wit huis in een groot wit land. In haar grote witte bed telt ze de witte schaapjes.
Dit verhaal moet het hebben van de sobere en poëtische tekst van Paul de Moor. Op elke bladzijde staan slechts één of twee zinnen.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik moet wennen aan deze vormgeving. Voor mijn gevoel zit er weinig actie in het boek, maar dat is juist de kracht van dit verhaal. Wat wel heel mooi is, is dat de illustraties van Kaatje Vermeire perfect aansluiten bij de tekst. Je hebt deze illustraties echt nodig om de poëtische zinnen tot je te nemen.
Sommige zinnen worden een paar keer herhaald, wat leuk is voor kinderen want hierdoor hebben ze een soort herkenning.
Kaatje Vermeire volgde de opleiding Vrije Grafiek, waar ze alle grafische mogelijkheden ontdekte. Dit kun je terugzien in haar veelzijdige werk. Naast het illustreren van boeken ontwerpt zij namelijk o.a. geboortekaartjes en uitnodigingen voor trouwfeesten.
Ik vond het lastig om dit boek te beoordelen. Je moet van dit soort teksten houden en je moet weten hoe je dit brengt bij de kinderen. Maar als je dat kunt, denk ik dat je mooie gesprekken kunt voeren over dit boek. Als dat niks voor jou is, kun je er voor mijn gevoel verder ook niet zo veel mee.
Paul de Moor heeft een mooie wereld geschapen en boft met de mooie bijdrage van Kaatje Vermeire.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
