Geen yellow submarine, maar een groene duikboot
[Recensie] De cover laat de hoofdrolspelers uit Yopa’s Groene Duikboot zien. Yopa en de vier luitjes, de kleinkinderen en nu doet Yoma ook mee. Ze kijken met z’n allen vrolijk door een patrijspoort en er zwemmen allerlei exotische vissen om hen heen. Op de volgende bladzijde worden de lezertjes uitgenodigd om mee te varen op een avontuurlijke reis. Het gouden toverkompas speelt weer een grote rol in dit boek van Paul McCartney, exBeatle en basgitarist.
De felgekleurde strak omlijnde illustraties van Kathryn Durst zuigen je zo het boek in. De illustraties zijn heel beeldend, je krijgt het ook warm, net als de luitjes die wat in de tuin hangen op een bloedhete zomerdag. De teksten zijn als het ware door de illustraties heen geweven.
Yopa nodigt de luitjes uit om in zijn ultrageheime uitvindingenschuur af te koelen. Nu vragen de luitjes naar Yoma die ze op een foto zien staan. Dus besluiten ze om op avontuur te gaan om Yoma te zoeken. In een knalgroene duikboot.
Volgens Yopa is de duikboot niet zomaar een duikbootje. Dat is te merken. Eerst ‘zwemmen’ Yopa en de luitjes door de lucht. Tot ze na een tijdje “in het rond tollend en bonkend en zwenkend omlaag, omlaag en omlaag” neerkomen bij een dorpje. Daar komen ze vriend Ravi tegen, een vriend van Yopa. Ravi weet te vertellen hoe ze Yoma kunnen vinden.
Helaas begint het al snel te regenen, niet zo maar een buitje maar een ware moesson. Geen nood Yopa en de luitjes stappen aan boord van de duikboot en zetten hun zoektocht voort om Yoma te vinden.
Yoma heeft Ravi een lied geleerd en de noten van dit lied moeten ze gewoon volgen. De zoektocht is toch niet zo gemakkelijk als Ravi hun heeft voorgeschoteld, Yopa en de Luitjes beleven onderweg nog allerlei fantasierijke avonturen. En de groene duikboot gebruiken ze ook echt als duikboot.
Verrassend is hoe ze elkaar vinden, Yoma, Yopa en de Luitjes.
Het verhaal van Paul McCartney is vol fantasierijke situaties. Er gebeurt veel en er passeren wonderlijke voorvallen. Muziek speelt op deze tocht een rol. Als Beatleskenner, speelt hierbij vast het lied Yellow Submarine in het hoofd. Het lied in het verhaal heeft daar weinig van. Het is wel een grappig en origineel verzinsel.
Illustrator Kathryn Durst laat ons op elke bladzijde genieten van haar prachtige vertaling van het verhaal naar de afbeelding. Sprekend, kijk eens naar de uitdrukkingen vaan alle personages. Verhoudingen, goed uitgebeeld hoe groot de groene duikboot wel is door Yopa en de Luitjes naast de groene duikboot te tonen. Origineel, de bladzijde waar te lezen of voor te lezen is dat Yopa zijn toverkompas niet kan vinden. Op elke bladzijde valt wel iets te ontdekken.
Net als in deel 1 heeft vertaler Erik Bindervoet een leuke vertaling gevonden voor Grandude dat is Yopa geworden. Luitjes staat voor Chillers.
Voor de jeugdige lezertjes is het leuk om hen kennis te laten maken met het fenomeen Beatles door Yellow Submarine te draaien.
Vol avontuur, onmogelijke situaties die voorkomen maar door veel fantasie ingegeven, zoals kinderen ook kunnen fantaseren. Alles kan. Misschien kan er tè veel, waardoor het gevoel kan op komen dat het wat ‘overdone’ is. De aanvullende illustraties tillen het boek wel op.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
Oorspronkelijke titel: Grandude’s Green Submarine
