Belabberd verhaal stemt verdrietig
[Recensie] Mandy is samen met haar vriend Robin door haar moeder Elly en stiefvader Willem uitgenodigd om hun 12,5-jarig huwelijk te vieren in een vakantiehuisje in Zandvoort aan Zee. Ook haar zus Judith komt mee. Wanneer Judith tijdens een storm verdwijnt, wil de politie geen zoektocht starten. Totdat ze horen wat voor werk ze doet. Judith is officier van justitie en de politie is bang dat één van de zaken waaraan ze werkt iets te maken heeft met haar verdwijning. Tijdens het onderzoek komen er steeds meer interessante feiten boven water welke tot een verrassende ontdekking leiden
Ik las al veel van Linda van Rijn en ben altijd positief over hetgeen zij schrijft. De moed zonk me echter al snel in de schoenen. Ze slaat met haar nieuwe thriller de plank mis. Zandvoort aan zee begint langdradig, met veel informatie die geen bijdrage levert aan waar het om gaat. Situaties en handelingen worden uitgebreid beschreven, die het tempo sterk vertragen.
Ongeveer op twee derde van het boek komt de vaart erin. Eindelijk gebeurt er iets en komt er ook spanning bij kijken. Zo komt er een verdachte in beeld en ontdekt Mandy iets. Het is echter te laat. De verdwijning van Judith is beschreven alsof het een dagelijkse gebeurtenis is, zonder gevoel van angst of paniek.
Verder miste er een tijdsaanduiding. De vakantie had een week kunnen duren, maar ook een maand. Niet duidelijk is hoe lang Judith al verdwenen is. Dit had beter benoemd kunnen worden, want. Judith is diabetespatiënt en heeft haar insuline nodig. Dan zou je voelen dat er druk achter zit.
Aan het einde blijkt dat het huisje voor een week gehuurd was, maar of ze er ook een week hebben gezeten of langer, dat blijft vaag. Het plot is allesbehalve spannend. In slechts vijf pagina’s wordt het hoofdprobleem opgelost. Zeer teleurstellend en niet goed uitgewerkt. Ik kan hier niet meer over zeggen in verband met spoilers.
Wel kan ik zeggen dat de nadruk te veel ligt op een bijzaak, terwijl dat niets bijdraagt aan hetgeen waar het boek mee begint en eindigt. Op zich is het een leuke bijkomstigheid en zorgt het voor de spanning in het boek, maar met de verdwijning van Judith heeft het niets te maken. De personages hadden beter uitgewerkt kunnen worden. De nadruk ligt op één persoon, terwijl je over de hoofdpersoon Mandy weinig te weten komt. Ik had haar graag in een grotere rol gezien, wellicht had ze zelf op onderzoek uit kunnen gaan en Judith of de dader kunnen vinden. Ik word er bijna een beetje verdrietig van.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
