"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Zilveren vleugels

Zaterdag, 3 april, 2021

Geschreven door: Camilla Läckberg
Artikel door: Patrice van Trigt

Topschrijfster maakt zich er met een Jantje van Leiden vanaf

[Recensie] Vorig jaar verscheen Gouden kooi. In het eerste deel van dit tweeluik draaide alles om het leven van Faye als vrouw van Jack en moeder van Julliette. Haar eigen ambities parkeerde ze om haar man te steunen en hem de gelegenheid te geven carrière te laten maken om tot een van de rijkste zakenlui van Zweden te behoren. Een geraffineerd plan zorgde dat ze zich voor altijd van haar verleden kon losmaken.

Nu in het tweede deel, en slot, van dit verhaal zijn we twee jaar verder. Na alle commotie rondom haar leven en dat van haar ex Jack, die vanwege moord is opgepakt en zijn straf uitzit in Zweden, is Faye CEO van het cosmeticabedrijf Revenge. Maar Revenge is veel meer dan een bedrijf. Het is een combinatie van een nalatenschap van haar beste vriendin Chris en een verbond dat ze sloot met vrouwen die in een soortgelijke situatie zaten als zijzelf. Het bedrijf is dan ook niet alleen van haar, maar staat voor wat Faye noemt ‘het zusterverbond’.

Ondanks dat ze alles zorgvuldig heeft afgetimmerd, dringen zaken uit het verleden ich op en zorgen dat alles waar Faye zo hard voor heeft gewerkt in gevaar komt. 

Subtiele verwijzingen

Ons Amsterdam

Zilveren vleugels heeft meteen de herkenbare en fijne schrijfstijl die Läckberg eigen is. Het verhaal is chronologisch opgebouwd, bevat flashbacks die met vlagen zowel heftig als te verwachten zijn én geven genoeg informatie om handelingen in het nu te verklaren. Ook de subtiele verwijzingen naar Gouden kooi herinneren je aan details die van belang zijn om het verhaal goed te kunnen volgen.

Dit tweede deel is niet onaardig is. Het leest vlot, je zit meteen in het verhaal en hebt het zo uit. Maar Läckberg overtuigt niet met Zilveren vleugels. Dit tweeluik kan zich niet meten met haar vorige boeken. Het is te gemakkelijk, te voorspelbaar en het ontbreekt aan spanning. De suggestie dat er iets gaat gebeuren is er geregeld, maar wordt niet benut.

De vrouwen in dit tweeluik doen aan als moderne amazones, vechters voor de rechten van de vrouw, maar dan op zakelijk gebied. Keihard, nietsontziend en ambitieus. Hun drijfveer: wraak. De vrouwen zijn als een feniksen herrezen en voelen zich onaantastbaar. En dat stralen ze uit. Ze maken grif gebruik van het feit dat mannen hen onderschatten in het zakendoen. Dat brengt geld, succes en aanzien. 

Maar waarom komt dat aspect dan niet tot haar recht? Het biedt namelijk zoveel potentie tot vuil spel, ultieme wraak, een écht verbond, van girlpower op het hoogste niveau. Maar nee, niets van dat.

Eerder verschenen op Perfecte Buren