Vlucht MH17
[Recensie] Twee zusjes zijn onderweg om een tweedehands kastje van Marktplaats te kopen. Ze hebben hun ouders en broer ’s morgens op Schiphol uitgezwaaid. Onderweg naar het kastje krijgen ze een appje dat ze aanvankelijk niet kunnen geloven. Pas wanneer er twee rechercheurs aan de deur staan, begint de vreselijke waarheid tot hen door te dringen. Zo opent dit boek van twee zusjes die hun ouders en broer verliezen ten gevolge van de fatale vlucht van MH17.
Het boek Zij ervaren hoe het woord MH17 een magische, beladen klank krijgt waardoor mensen direct van toon veranderen. Maar er is ook onbegrip wanneer de zusjes niet aan het stereotiepe beelden van rouwenden voldoen. Zij leven tamelijk nuchter verder, wat natuurlijk niet wil zeggen dat zij niet verslagen zijn, maar zij hebben de moed om door te gaan met hun leven en gaan niet ontredderd bij de pakken neer zitten. Die houding wordt niet altijd begrepen en soms ook verkeerd uitgelegd. “De grondhouding van de zusjes was al vrij snel na de aanslag: dit is verschrikkelijk verdrietig, maar ons leven ligt nog steeds voor en niet achter ons” (p. 139). Er is ook ruimte voor herinneringen; het bezoek aan het gereconstrueerde wrak van de MH17 is confronterend. Een bezoek aan een rouwpsycholoog verheldert hun beleving en het begrip ‘veerkracht’ geeft hen perspectief. Zij missen hun ouders en broer natuurlijk en zij “… rouwen niet meer alleen om het gezin dat er was, ze rouwen ook om de toekomst… ” (p. 233). Els Quaegebeur is journalist en schreef meerdere romans. Het onderwerp van Zoals vogels vliegen is aangrijpend maar het had dieper, warmer, inlevender vertolkt kunnen worden. De schrijftrant van Els Quaegebeur is wat schematisch, zij geeft gebeurtenissen weer maar weet de menselijke sfeer en de intentie ervan niet helemaal over te brengen. Dat neemt niet weg dat de lezer alleen maar respect kan hebben voor de levenskracht van deze twee meisjes. — Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
