Ik heet Nora en ik ben uitvinder
[Recensie] Een nieuw boek van Anna Woltz? Zeker, maar geen volwaardige nieuwe jeugdroman. Het is er ééntje in de Tijgerlezen reeks van de geplaagde uitgeverij Querido, waarvan het de vraag is hoe het allemaal verder gaat. Voorlopig rollen er in deze serie voor beginnende lezers met regelmaat boekjes van de plank, waarvan ook Woltz er één voor haar rekening neemt.
De Gouden Griffel-winnares schreef niet veel voor deze leeftijdsgroep (5+) maar laat ze het vooral vaker gaan doen want ze toont met Zondag maandag sterrendag dat ze ook dit genre beheerst. Een boek met korte zinnen en zonder moeilijke woorden om begrijpend (voor)lezen te bevorderen. De illustraties in deze reeks zijn in kleur en wat scheelt dat toch een hoop. De tekeningen van Annet Schaap komen veel meer tot hun recht, ze weet sowieso goed raad met de uitvindingen.
Woltz trekt de lezer meteen het verhaal in met deze eerste zinnen:
“Het begon op vrijdag. Of nee, wacht. Eerst moet je weten wie ik ben. Ik heet Nora en ik ben uitvinder. Aan mijn kamer kun je heel goed zien dat ik uitvinder ben. En aan mij meestal ook. Vorige week ging mijn haar een klein beetje in brand. En uit mijn mooiste trui heb ik vleugels geknipt. Ik wilde onze hond Bruno laten vliegen. Maar Bruno had geen zin.”
Nora is uitvinder maar wordt door niet door iedereen serieus genomen. Haar drie broers lachen haar vaak uit al krijgen ze hem goed terug als Nora ze laat schrikken met een zelfgefabriceerde draak met zaklamp-ogen en een haardroger-sliertentong. Een nieuwsgierige meid die zich niet snel laat kisten. Ze ontdekt een geheim luik tussen haar kamer en die van de nieuwe buurjongen. Na wat gekissebis raken ze bevriend en helpt Nora hem met zijn spreekbeurt over sterrenkunde. Sep weet heel veel over het heelal maar klapt dicht als hij voor de klas staat. Samen verzinnen ze een prachtig plan dat goed uitpakt, en waarbij zelfs een van Nora’s broer helpt.
Hulp durven aanvaarden en samen sterk zijn; mooie indirecte thema’s in dit kleine verhaal waarin Woltz dezelfde soort gelaagdheid en suggestie als in haar 12+-boeken weet te verweven. De zinnen van maximaal tien woorden lezen uitermate prettig. Het wordt vaak onderschat hoe moeilijk het is om voor dit leesniveau te schrijven.
—
Eerder verschenen op Jaapleest
