Lange strandwandelingen, heerlijke avonden, drie doden
[Recensie] Zoutelande begint met een lijk. Een vrouw die verdronken lijkt te zijn tijdens een spontaan zwemavontuurtje. De politie denkt dat er sprake is van een ongeval, maar haar man heeft zo zijn bedenkingen. Als er een paar maanden later weer een lijk aanspoelt, weet hij het zeker. Hier is sprake van een koudbloedige moord.
Gemoedelijke sfeer
Als lezer heb je in eerste instantie niet door dat je een thriller leest. Zoutelande lijkt te gaan over de vakantie van Eline en haar twee beste vriendinnen. De sfeer is daarom in eerste instantie gemoedelijk. Je leest over heerlijke herfstavonden aan het strand, waar een wijntje natuurlijk niet bij kan ontbreken. De setting is mooi beschreven. Je herkent het Nederlandse weer, het karakter van de Nederlanders en het uitzicht.
Niemand te vertrouwen
De sfeer slaat om als er een verdrinking plaatsvindt. Het blijkt plotseling dat je de vriendinnen van Eline minder goed kent dan je dacht. Je hebt het gevoel dat je niemand meer kan vertrouwen, terwijl je tegelijkertijd iedereen nog vertrouwt. Linda van Rijn laat de spanning dan in één keer toeslaan, waardoor je als lezer alert bent. Dat is verrassend, omdat je bij de meeste thrillers vanaf bladzijde één al weet dat er gevaar dreigt.
Meeslepend
Zoutelande is een meeslepend verhaal, met sterke karakters en een goed plot. Zoals alle boeken van Linda van Rijn leest Zoutelande makkelijk en heeft het een verrassende wending aan het einde. Zoutelande staat beschreven als literaire thriller, maar het is eerder een spannend boek.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
