Na Frankfurt

Zonder Antwerpen of Frankfurt was Bart Moeyaerts nieuwe boek er nooit gekomen, vertelt hij. Eerst had hij een paar flinke schoppen onder de kont nodig, schoppen waar hij niet goed van was, maar die hem deden verlangen naar een welgemeende sorry.

[Interview] “Het zal druk worden, hadden ze gezegd, terwijl ik niet wist wat druk was natuurlijk.

Een Kempische A la recherche du temps perdu

De eerste zin

“Soms als ik mijn werkkamer binnenkom en mijn oog laat vallen op de groepsfoto die er tegen de muur hangt, denk ik: de leerkrachten wiskunde en wetenschappen van een lyceum uit een middelgrote Franse provinciestad.”

Recensie

Wat Leo Pleysier dan echt ziet is een foto die in 1983 gemaakt werd na een etentje in een Antwerps restaurant.

Volksziekte nummer 1

Een op drie wordt wel eens geconfronteerd met een psychische stoornis en een op tien is depressief. Johann Hari gaat op zoek naar de maatschappelijke oorzaken en Eric Kandel haalt er een scanner bij. Zo’n kronkel in de hersenen, die praat je er toch gewoon uit, toont hij.

[Recensie] Hij had gedroomd van zonnen op goudgele Spaanse stranden,

Eilanden op het vasteland

De eerste zin

“Ik dacht dat we zomaar een stukje gingen rijden.”

Recensie

Van tijd tot tijd, maar veel te weinig gaat de dertienjarige Brian samen met zijn vader Maurice op bezoek bij zijn drie jaar oudere broer Julien. De jongen zit in een psychiatrische instelling waar een kettinkje verhindert dat de ramen meer dan een paar centimeter open kunnen en de vloer gedweild wordt met de geur van zwembad.

Solipsistisch Amerika wordt wakker

In Ottessa Moshfeghs nieuwe roman weigert een jonge vrouw nog langer wakker te zijn in het navelstaarderige New York van 2000. Dus gaat ze slapen, tot 9/11 haar wakker maakt.

[Recensie] Elf jaar geleden schreef Don DeLillo Falling Man, een roman waarin een performancekunstenaar een man speelt die op 9/11 uit een van de Twin Towers naar beneden springt met de bedoeling zijn publiek te begeleiden bij het verwerken van de aanslagen.

Wanneer troost pijn doet

In Arnon Grunbergs nieuwe roman gaat een vader na de zelfmoord van zijn zoon op zoek naar troost en betekenis. Zijn hele wereld valt in duigen, net zoals zijn geloof in goede mannen.

[Recensie] “Je hebt me getroost,” fluistert Geniek Janowski in het oor van de stervende mevrouw Beckers. Hij had haar meer dan een decennium niet meer gezien,

Van het saaie Ermelo naar het filmische Amerika

De eerste zin

“Ik werd wakker en had daar direct spijt van.”

Recensie

Voor zijn twintigste verjaardag krijgt Oscar van zijn ouders een axolotl, een zeldzame Mexicaanse salamander die opvalt door zijn grote, rode uitwendige kieuwen en het feit dat hij nooit volwassen wordt.

“Het komt wel goed”

De eerste zinnen:

“Ik leefde in het donker. Nu in het licht.”

Recensie

Wanneer Erik Jan Harmens een tunnel uit komt en een bord ziet met daarop “Denk aan uw lichten”, dan doet hij dat ook. Dan begint het in zijn hoofd te malen en denkt hij aan zijn lichten,

De relevantie van een omstreden boek

Vorige week verscheen de nieuwe Nederlandse vertaling van Adolf Hitlers Mein Kampf, bijna tachtig jaar na de vorige. Moet dit nu echt, vroegen we ons af, al die aandacht voor het meest hatelijke boek? We gingen te rade bij kenners en betrokkenen.

[Reportage] “Dit is inderdaad het boek met de slechtste reputatie ter wereld,” geeft Mai Spijkers,

Ouderwets goede misdaadromans

Volgens Friedrich Dürrenmatt kon alleen de misdaadroman de literatuur redden van de loodzware literaire kritiek. Op een jaar tijd werden vier boeken van deze Zwitserse Simenon in het Nederlands vertaald, vier pareltjes vol eruditie en zwarte humor.

[Recensie] We zitten in Zwitserland, ergens op het einde van de jaren 1940 of in het begin van de jaren 1950.