Vandaag is de laatste dag van de Week van het Korte Verhaal, die op 14 februari begon. Het korte verhaal krijgt in het Nederlandse taalgebied nog weinig erkenning. Daarom spanden ruim 25 boekhandels in Nederland en België zich een week lang in om het genre onder de aandacht te brengen. Hoe is die week verlopen, en waarom is het korte verhaal in Nederland en Vlaanderen zo’n onbekend begrip?
De Week van het Korte Verhaal is een initiatief van Linnaeus Boekhandel en werd dit jaar voor de negende keer georganiseerd. Sinds de oprichting is er steeds meer aandacht gekomen voor de week. Zo bracht De Wereld Draait Door elk jaar tijdens de Week van het Korte Verhaal een eerbetoon aan een ‘meester van het genre’. Ook is vrij recent, in 2015, de J.M.A. Biesheuvelprijs in het leven geroepen, een jaarlijkse prijs voor de beste korteverhalenbundel in de Nederlandse taal.
Maar ondanks de media-aandacht zit het niet mee voor het genre, want de J.M.A. Biesheuvelprijs is dit jaar niet uitgereikt. Een oorzaak hiervan is het lage aanbod van korteverhalenbundels in het Nederlandse taalgebied. Er verschenen in 2019 uitzonderlijk weinig bundels. De jury van de Biesheuvelprijs liet daarom in januari weten dat er dit jaar geen prijswinnaar tussen de (slechts dertien) ingestuurde verhalenbundels zat. Op de website van de prijs schrijft de jury: “Wij betreuren de gang van zaken zeer, voor de donateurs, voor Maarten Biesheuvel, voor de schrijvers, voor de jury en voor de vele anderen die de prijs al jaren belangeloos ondersteunen.” De jury noemt het teleurstellend dat de publicatie en verkoop van nieuwe verhalenbundels achterblijft.
Wel kreeg De Week van het Korte Verhaal weer aandacht bij De Wereld Draait Door. Uitgever Joost Nijsen van Uitgeverij Podium was afgelopen dinsdag te gast en sprak over de korte verhalen van schrijver Herman Pieter de Boer, van wie tijdens de avond een kort verhaal werd voorgedragen. Toen Matthijs van Nieuwkerk aan Nijsen vroeg waarom het korte verhaal in Nederland niet meedoet in de literaire wereld, was zijn antwoord: “Het is een nationaal verschijnsel. (…) Op de een of andere manier is de lezer niet zo geneigd als in Amerika of Engeland, om naar de short story te grijpen.” Nijsen denkt niet dat het ligt aan een te lage kwaliteit van verhalen. Om het tegendeel te bewijzen noemt hij onder andere Hugo Claus, Wilfried de Jong, Sanneke van Hassel en Thomas Verbogt als enkele voorbeelden.
In de Volkskrant van 18 februari pleiten schrijver Annelies Verbeke en socioloog en schrijver Mohammed Benzakour ervoor korte verhalen de erkenning te geven die ze verdienen. Ze merken op dat de manier waarop in ons taalgebied naar verhalenbundels wordt gekeken, niet representatief is voor de rest van de wereld. Als voorbeelden noemen het Midden-Oosten en Japan, waar de genres hoog aangeschreven staan, en ook Ierland en Turkije: allebei landen met levendige korteverhalentradities.
Hopelijk brengt de toekomst meer erkenning voor het Nederlandstalige korte verhaal, maar daarvoor moeten uitgevers de bundels ook durven uit te geven. Joost Nijsen zet al een stap in de goede richting: bij De Wereld Draait Door liet hij vallen dat hij een strenge selectie uit de allerbeste verhalen van Herman Pieter de Boer wil gaan uitgeven.
Hoewel het genre in ons taalgebied niet zo groot is als in veel andere landen, zijn er genoeg prachtige verhalenbundels van eigen bodem te vinden, zoals Kortom: het korte verhaal leeft, maar verdient een groter podium.
__
Door Jorien Tromp
Bronnen:
De Wereld Draait Door, 18 februari 2020
De Volkskrant Opinie, 18 februari 2020
www.jmabiesheuvelprijs.nl
www.weekvanhetkorteverhaal.nl