"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Broeders door de tijd

Zaterdag, 7 april, 2018

Geschreven door: Theo Barkel
Artikel door: Johan Klein Haneveld

Kraken op Castlefest

[Recensie] Laat ik eerlijk zijn, ik ben wat dit boek betreft niet onbevooroordeeld. Dit boek is namelijk geschreven door de sympathieke Theo Barkel, ook van uitgeverij Macc, met wie ik op festivals geregeld achter de kraam staat en die mij dan voorziet van lekkere kopjes koffie. En hoe vaak lees je nou een verhaal waar een wezen uit je eigen boek in voorkomt? Of waar je zelf een rol in speelt, samen met je uitgever en collegaschrijvers van Macc? Want dat is de achtergrond van dit boek en de eerdere delen van de Castlefest kronieken – de schrijvers van uitgeverij Macc werpen zich op als kroniekschrijvers en doen verslag van de wonderlijke gebeurtenissen op het festival Castlefest, waar ze zelf ook nog eens bij betrokken neigen te raken. En gezien De Krakenvorst, boek 1: Keruga afgelopen december is verschenen bij Macc, bevind ik me in deze editie ook in de schrijverstent. Maar dat niet alleen, de kraak uit mijn verhaal duikt ook op en ontvoert mensen naar een andere wereld. Mijn mening is wat dit boek betreft dus een beetje gekleurd, dat snap je misschien wel.

Castlefest is uit zichzelf al een magische aangelegenheid, maar deze boeken doen er nog een schepje bovenop. Dit keer duikt Conan de barbaar in levenden lijve op op het festivalterrein, waar hij het chagrijnige slagzwaard bemachtigt (bekend uit het boek van Theo). In een parallel Castlefest duiken andere karakters uit dat boek op, en een koolmees uit het boek ‘Arda het aardrijkkaboutertje’ van Dagmar van der Krift. En Gé Ansems komt terug uit Amerika waar zijn Tottenboek wordt verfilmd door Steven Spielberg. Oh, en er zijn verwijzingen naar bekende boeken en films, standhouders en podia en naar sloten koffie. Heel veel fantasie dus. Waar boek 2 van de serie inzette op de spanning, met een overtuigende dreiging en heftige actiescènes, hebben hier de verbeelding en de humor de overhand gekregen.

Het slagzwaard is nog grappiger dan in het daadwerkelijke boek (waarschijnlijk vanwege de combinatie met de overernstige Conan). En ook al is er een plot, waar ook nog vier monniken aan te pas komen, dat is eigenlijk niet zo belangrijk als te zien hoe een kraak iemand meetrekt een plas in of hoe een bekende Cosplayer zich nu ‘Strawperry’ noemt. Theo schrijft vlot. Niet literair, maar wel meeslepend en met duidelijk plezier in zijn creatie. Ik weet dat dit boek in heel korte tijd geproduceerd is (de schrijver krijgt maar een paar maanden om het te schrijven) en helaas zag ik daar wel de sporen van terug. Een paar redactiefoutjes, wat rare interpunctie hier en daar, en zinnen waarin woorden onnodig herhaald werden (een keer drie maal ‘de stand’ in één zin).

Hier en daar haalde me dat er een beetje uit (maar het is dan ook als eindredacteur een beroepsdeformatie). Een extra redactieslag had niet misstaan. De vlotte vertelstem van Theo bracht me echter snel weer terug naar het verhaal, dat in in twee zittingen verslonden heb. Ik had eigenlijk de hele tijd een brede grijns op mijn gezicht. Voor bezoekers van Castlefest is dit een aanrader (Theo komt er al vanaf het begin en weet de sfeer heel goed te treffen), maar ook voor wie de genoemde boeken kent (dit is zowat een ‘chagrijnig slagzwaard’-vervolg) of Conan-fanfictie leuk vindt! Een verfrissende golf van verbeelding, dat is wat dit boek biedt. Ik heb begrepen dat er nog meer delen gaan komen!

Wandelmagazine
 —
 Eerder verschenen op Hebban


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.