"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De beste zanger die ooit geleefd heeft

Donderdag, 6 februari, 2020

Geschreven door: Matthijs van Nieuwkerk
Artikel door: Quis leget haec?

[Recensie] Presentator Matthijs van Nieuwkerk werd een aantal jaar geleden gevraagd of hij een column in de VARA-gids wilde schrijven. Hij stemde in, met één voorwaarde, iedere column moest (vroeg of laat) gaan over Charles Aznavour. In dit boekje van 144 pagina’s zijn er 67 gebundeld.

Van Nieuwkerk is een enorme fan van Aznavour, dat blijkt uit zijn verhalen. Hij draait zijn muziek iedere dag en heeft zelfs de “Azna” van het jaar. Een jaar lang draait hij iedere morgen hetzelfde nummer en start zo zijn dag.

Het leukst zijn de weetjes, zoals over het ontstaan van het nummer Sur ma vie. Zo mocht Aznavour best eens optreden in de Parijse muziektempel Olympia, maar dat moest wel met een nieuw nummer, volgens de toenmalige directeur daar. Graag morgen af. Van Nieuwkerk;

“Aznavour schreef in de meest benauwde en belangrijkste seconden van zijn leven een hymne, een volkslied voor zichzelf. Het gekke is; ik heb in Holland Sport veel topsporters geïnterviewd die, op het moment dat het er op aankwam, niet in vorm waren. En elke keer als ik de eerste zucht van het excuus hoorde, dacht ik aan Charles Aznavour en Olympia, 1956. Idioot. Ik hield dan ook mijn mond.”

Archeologie Magazine

Het zijn allemaal ultra korte stukjes en de kwaliteit is niet hoog. Ik ben echter ook fan van Aznavour dus ik vergeef het hem direct. Ronduit irritant vond ik de toevoeging overal “de beste zanger die ooit geleefd heeft”, maar goed. Waar ik van smul zijn stukjes als deze, dan ren ik naar de computer;

“Ga naar YouTube, tik in: aznavour-emmenez moi. U kiest de uitvoering waarbij staat: live in concert 2004. Kijk deze clip van 4.05 minuten nu eerst eens rustig uit… Hier staat een zanger van tachtig jaar… Hij maakt een vuist, hij wijst naar een plaats achter in de zaal, hij grijpt katachtig in de lucht, hij snuift, hij wijst met twee vingers naar boven. Hij zingt alsof zijn leven van elke lettergreep afhangt… Aznavour spat het eruit, spuugt de staalharde c’s de zaal in, je ziet het publiek bijna bukken.
En dan! Zie hem dansen (heel even in slow-motion), zwieren op zijn eigen onweerstaanbare melodie. Elegant is niet voor niets een Frans woord.”

Alleen deze column was de aankoop van dit boekje al meer dan waard. Wat een zanger.

Eerder verschenen op Quis leget haec?