Illegale transgender lost op creatieve wijze misdaden op
[Recensie] Een spannend boek waarin geen bloed vloeit, is dat wel spannend? Jazeker! De lucht is van ons allemaal is daar een goed voorbeeld van. Het wordt door uitgeverij Stortebeeker terecht geen thriller genoemd, maar een misdaadroman.
De spanning zit niet alleen in het verhaal, maar ook in het leven van hoofdpersoon Kouplan. Hij is een gevluchte Iraniër, wiens asielasielaanvraag in Zweden is afgewezen. Dat maakt hem een ongewenste vreemdeling, die onder de radar moet blijven om uitzetting te voorkomen.
Wat dat met een mens doet maakt Sara Lövestam pijnlijk duidelijk; het leven van Kouplan is een aaneenschakeling van angst, onzekerheid en honger. Hij heeft geen dak boven zijn hoofd en geen geregeld inkomen. Toch slaagt hij erin het hoofd boven water te houden door alle kansen die hij ziet te pakken en daar creatief mee om te gaan.
Actuele thema’s zetten aan tot nadenken
Bijkomende complicerende factor is dat Kouplan Iran ontvlucht is als meisje, en nu als man door het leven gaat. Hij is in transitie en injecteert zichzelf met illegale, op afbetaling verkregen testosteron. Een actueel thema, net als de vluchtelingenproblematiek, maar Lövestam wekt geen moment het vermoeden dat ze hierop met haar boeken mee wil liften.
Dat komt door haar schrijfstijl; geen goedkoop effectbejag of sentimenteel gedoe, ze beschrijft beeldend en zonder poespas de dagelijkse beslommeringen waar Kouplan mee te maken heeft. Dat brengt de persoon Kouplan dichtbij, zijn zorgen en verlangens zijn invoelbaar en als lezer kun je alleen maar hopen dat hij zich tot het moment waarop hij weer asiel mag aanvragen in leven weet te houden
In De lucht is van ons allemaal neemt Kouplan weer een detectiveklus aan. Een vrouw vraagt hem haar man te schaduwen, omdat ze vermoedt dat hij vreemdgaat. Het onderzoek dat Kouplan naar deze vermeende vreemdganger instelt, brengt een geschiedenis aan het licht die in schril contrast staat met zijn eigen leven: Een leven op straat in het teken van armoede en drugs, aangezien zijn enige vrienden twee heroïneverslaafden die alles doen voor hun volgende shot.
De ontknoping is, net als in het vorige avontuur van Kouplan Wensen staat vrij, niet een zwart-witte afrekening, maar een genuanceerde reconstructie van het gebeurde en ook het waarom daarvan, en met begrip voor zowel de bad guy als de slachtoffers.
Niet bevredigend misschien, want misdaad hoort bestraft te worden, maar wel realistisch. Ik hoop dat Sara Lövestam ervoor gaat zorgen dat Kouplan in beeld blijft, want ik ben echt benieuwd hoe het hem verder in het leven zal vergaan. Compliment ook voor de vertaling van dit boek, dat leest alsof het niet vertaald is.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
