Beklemmende speurtocht naar verdwenen dorpsbewoners
[Recensie] Een klein Zweeds dorp in de jaren vijftig komt groot in het nieuws als de hele populatie van de stad zonder één aanwijzing verdwijnt. Een oplossing voor het mysterie komt er niet, waarna de gebeurtenis in vergetelheid raakt.
Alice groeit op met een fascinatie voor deze wonderlijke gebeurtenis uit het verleden. Haar grootmoeder heeft haar het verhaal verteld. Zij verloor haar hele familie tijdens deze onverklaarbare verdwijning.
Vreemde dodenstad
Als Alice volwassen is, verzamelt ze een groep vrienden met wie ze een documentaire over dit fenomeen wil maken. Met als doel: voor eens en altijd uitzoeken wat er echt is gebeurd. De groep vrienden is de eerste in vijftig jaar die deze vreemde dodenstad bezoekt. Al beginnen ze daaraan te twijfelen als ze er eenmaal zijn.
Ik-vorm en briefvorm
De verdwenen stad is geschreven in de tegenwoordige tijd en opgetekend in drie verschillende verhaallijnen. Het heden is in de ik-vorm geschreven en wordt beleefd vanuit Alice, die de expeditie naar de verdwenen stad leidt. De andere lijn is in de briefvorm en de derde verhaallijn wordt vanuit het verleden beleefd.
Vervallen huizen
Er hangt een onheilspellende sfeer, die vooral ontstaat door de levendige beschrijvingen van de omgeving. Omdat het in tegenwoordige tijd is geschreven, is het net alsof je meeloopt tussen de vervallen huizen in de verlaten, spookachtige stad. Op elke straathoek, in elk vervallen huis kan zich iets bevinden. Je voelt dat er wat gaat gebeuren. Je moet gewoon doorlezen om te weten wat er aan de hand is. Wat is echt? En vooral: wat is niet echt? Een boek boordevol spannende verrassingen wat je gelezen moet hebben.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
